ବହୁ ପୁରାତନ କଥା । ଇଉରୋପର ଫ୍ରାନ୍ସ ରାଜ୍ୟରେ ଜଣେ ରାଜା ଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଅବା କେଉଁ କଥାରେ ଅଭାବ । ଧନ, ସମ୍ପତ୍ତି, କ୍ଷମତା ତ ଯାହାକୁ ଯେତେ । ତେଣୁ ସେ ରାଜ୍ୟର ଲୋକେ ବି ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁଖରେ ଥାଆନ୍ତି । ପାଖ ପାଡାଶୀ ରାଜାମାନେ ତାଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ଭୟ କରି ଥାଆନ୍ତି । ହେଲେ ଏତେ ସୁଖ ସୌଭାଗ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ କିନ୍ତୁ ରାଣୀଙ୍କର ମନରେ ଆଦୌ ସୁଖ ନଥାଏ । କାହିଁକିନା ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କର କୋଳରେ ବିଧାତା ସନ୍ତାନଟିଏ ଦେଇ ନାହିଁ । ଏଥିପାଇଁ ସେ ରାଣୀ ବାରମାସରେ ନାନା ବ୍ରତ ଉପବାସ କରୁଥାନ୍ତି ।
ଦିନେ ସେ ରାଣୀ ତାଙ୍କ କୋଠା ଛାତ ଉପରେ ମନ ଦୁଃଖରେ ବସିଅଛନ୍ତି, ହଠାତ୍ ଆକାଶରେ ଉଡି ଉଡି ସରଗର ପରୀଟିଏ ଆସି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଓହ୍ଲାଇ ପଡିଲା । ପରୀଙ୍କୁ ରାଣୀ ଆଦର କରି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ବସାଇଲେ । ପରୀ କହିଲା, “ରାଣୀ ତୁମର ମନ କଥା ମୁଁ ଠିକ୍ ଜାଣେ । କୋଳରେ ତୁମର ସନ୍ତାନଟିଏ ନାହିଁ ବୋଲି ତୁମେ ସର୍ବଦା ଭାବି ହେଉଛ । ମାତ୍ର ମୁଁ କ’ଣ କରିବି? ତୁମର ତ କପାଳରେ ନାହିଁ ।”
ରାଣୀ ଏପରି କଥା ଶୁଣି ହଠାତ୍ କାନ୍ଦି ପକାଇଲେ । ପରୀକୁ କାକୁତି ମିନତି ହୋଇ ବହୁତ କହିଲେ, ଯେପରି ହେଉ ମୁଁ ମୋ କୋଳରେ ସନ୍ତାନଟିଏ ଚାହେଁ । ନଚେତ୍ ଏ ଜୀବନରେ ମୋର ଆଉ ମୂଲ୍ୟ କ’ଣ?
ପରୀରାଣୀ ରାଣୀଙ୍କ ଏପରି ବିକଳ ସହି ନ ପାରି ତାଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଫୁଲତୋଡା ଦେଇ କହିଲା, “ଏଇଟିକୁ ଯତ୍ନରେ ସାଇତି ରଖ । ଅଳ୍ପକାଳ ପରେ ତୁମର ନିଶ୍ଚୟ ପିଲାଟିଏ ହେବ; ମାତ୍ର ସେ ହିଁ ହେବ ତୁମର ଦୁଃଖର କାରଣ । ସନ୍ତାନଟିଏ ଜନ୍ମ ହେଲା ପରେ ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଏ ଫୁଲତୋଡାଟି ରଖିଦେବ ।”
ଏତିକି କହି ସେ ପରୀରାଣୀ ଉଡି ଉଡି ଆକାଶରେ ହଠାତ୍ କୁଆଡେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଗଲା ।
ସତକୁ ସତ, କିଛିଦିନ ପରେ ରାଣୀଙ୍କର ଝିଅଟିଏ ହେଲା । ତାପରେ ରାଣୀଙ୍କର ଆନନ୍ଦ କହିଲେ ନସରେ । ସେ ତାଙ୍କ ଧାଈମାନଙ୍କୁ ଆଦେଶଦେଲେ ପରୀ ରାଣୀ ଦେଇଥିବା ସେ ଫୁଲତୋଡାକୁ ଝିଅ ମୁଣ୍ଡରେ ଲଗାଇଦେବା ପାଇଁ । ଧାଈମାନେ ଫୁଲତୋଡାଟି ଝିଅ ମଣ୍ଡରେ ଯେମିତି ଲଗାଇ ଦେଇଛନ୍ତି, ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ସେ ଗୋଟିଏ ମାଙ୍କଡ ପିଲା ହୋଇଗଲା । ଏସବୁ ଦେଖି ହଠାତ୍ ରାଣୀଙ୍କର ହଲକ ଶୁଖିଲା । ତାଙ୍କୁ ଆଉ ବୁଦ୍ଧି ବାଟ କିଛି ଦିଶିଲା ନାହିଁ । ରାଜା ଯଦି ଜାଣିବେ ଯେ ରାଣୀ ଗୋଟିଏ ମାଙ୍କଡଛୁଆ ଜନ୍ମ କରିଛନ୍ତି ତେବେ ଜାଣ ତାଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ କଳାକନା ବୁଲିଯିବ ।
