ଗଲାବେଳେ ତାଙ୍କର କଇଁଛ ବାହନକୁ କହିଲେ, ଏ ମାଙ୍କଡ ରାଜକୁମାରୀକୁ ରାଜ୍ୟର ସୀମା ପାରି କରି ଦେବା ପାଇଁ । ରାଜକୁମାରୀ କଇଁଛ ଉପରେ ବସି କେତେ ବଣ ବିଲ ଜଙ୍ଗଲ ପାରି ହୋଇଗଲା । ଶେଷରେ ପଡିଲା ଏକ ଅପନ୍ତରା ରାଜ୍ୟ । ସେହି ରାଜ୍ୟରେ ଚାରିଆଡେ ଖାଲି ବାଲି ଆଉ ବାଲି । ସେଇଠି କଇଁଛ ଏ ମାଙ୍କଡ ରାଜକୁମାରୀକୁ ଛାଡିଦେଇ ସେ ତା ନିଜ ରାଜ୍ୟକୁ ଫେରିଗଲା ।
ଏଣେ ସେ ମାଙ୍କଡ ରାଜକୁମାରୀ ଏକୁଟିଆ ବସି ଖାଲି ବିକଳ ହୋଇ କାନ୍ଦିଲା । ଏବେ ସେ କ’ଣ କରିବ? କୁଆଡେ ଯିବ? ମାଛ ରାଜା ତାକୁ କାହିଁକି ବଂଚାଇଲେ, ପୁଣି ଏ ଅପନ୍ତରା ରାଜ୍ୟରେ ତାକୁ ବା କାହିଁକି ଆଣି ଛାଡିଲେ? କେତେ ସମୟ ପରେ ହଠାତ୍ ତାର ମନେ ପଡିଲା ସେ କୁହୁକ ମୁଦି, କୁହୁକ ପଥର ଆଉ ସେ ଦର୍ପଣ କଥା । ତେଣୁ ସେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ତାର ବ୍ୟାଗ୍ ରୁ ମୁଦିଟି କାଢି ପିନ୍ଧି ପକାଇଲା । ମାତ୍ର ଏ କ’ଣ ହେଲା! ତାର ଦେହର ଲୋମ ସବୁ କୁଆଡେ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଉଭେଇଗଲା । ଲାଙ୍ଗୁଡ କୁଆଡେ ମିଳାଇଗଲା । ତା ଦେହର ରଙ୍ଗ ବି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବଦଳିଗଲା । ହଠାତ୍ ତାର ହାତଗୋଡରେ ବଳ ସବୁ ଖୁନ୍ଦି ହୋଇପଡିଲା । ଏବେ ସେ ଦର୍ପଣରେ ନିଜକୁ ଦେଖି ଆଦୌ ବିଶ୍ୱାସ କରିପାରିଲା ନାହିଁ । ଏହି ଅଳ୍ପ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସେ ଏକ ସୁନ୍ଦରୀ ରାଜକୁମାରୀ ହୋଇଯାଇଛି । ତା’ ଦେହରେ ବି କେତେ ଅଳଙ୍କାର ମାନ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇ ରହିଛି ।
ଏହାପରେ ସେ ରାଜକୁମାରୀ କୁହୁକ ପଥରକୁ ଯେମିତି ଟିକେ ରଗଡି ଦେଇଛି, ତାରି ମଧ୍ୟରୁ ଅସଂଖ୍ୟ ଲୋକ ବାହାରି ପଡିଲେ, ଆଉ ସେ ରାଜା ଝିଅର ସମସ୍ତ ଆଦେଶକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଲେ । ସେହି ମାନଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ ରାଜାଝିଅ ସେଠାରେ ଗୋଟିଏ ରାଜପ୍ରସାଦ ତିଆରି କଲା । ଧନଧାନ୍ୟରେ ସେ ରାଜଅମାର ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଗଲା । ସବୁବେଳେ ଦାସଦାସୀ ସୈନ୍ୟସାମନ୍ତ ଖଟିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଏହିପରିଭାବେ ଖୁବ୍ ଅଳ୍ପ ଦିନରେ ସେ ରାଜକୁମାରୀର ନାଁ ଚାରିଆଡେ ପ୍ରଚାର ହୋଇଗଲା । ସବୁଆଡୁ କେତେ କେତେ ବୀର ରାଜକୁମାର ଆସିଲେ ସେ ରାଜକୁମାରୀକୁ ବାହାହବା ପାଇଁ ।
ସେହି ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ପାଖରେ ବଛା ବଛା ମଲ୍ଲ ବୀରମାନେ ଥାଆନ୍ତି । ରାଜକୁମାରୀ ପଣ କରି ଥାଏ ଯେଉଁ ରାଜକୁମାର ସେହି ମଲ୍ଲବୀରମାନଙ୍କୁ ପରାସ୍ତ କରିବ, ରାଜକୁମାରୀ ତାଙ୍କରି ହିଁ ହାତ ଧରିବ । ଏହି କଥା ଶୁଣି କେତେଆଡୁ କେତେ ରାଜକୁମାର ଆସି ସେହି ମଲ୍ଲମାନଙ୍କ ହାତରେ ପରାଭବ ପାଇ ଫେରିଗଲେ ।
ଦିନକର କଥା । ରାଜକୁମାରୀ ମାଙ୍କଡଛୁଆ ହୋଇ ଯେଉଁ ରାଜକୁମାର ସହିତ ପିଲାଦିନେ ହସି ଖେଳି ବିତାଇଥିଲା, ସେ ମଧ୍ୟ ଆସିଲା ମଲ୍ଲମାନଙ୍କ ସହିତ ଲଢିବା ପାଇଁ । ଏ ରାଜକୁମାରକୁ ଦେଖି ରାଜକୁମାରୀ ଠିକ୍ ଚିହ୍ନିପାରିଲା । ରାଜପାରିଷଦମାନେ ରାଜକୁମାରକୁ ଅନେକ ଆଦର ଗଉରବ କରି ଅଭ୍ୟର୍ଥନା କଲେ । ରାଇଜର ଲୋକେ ସେ ଖୋଲା ପଡିଆରେ ସମସ୍ତେ ଯାଇ ଏକାଠି ହେଲେ । ମଲ୍ଲମାନଙ୍କ ସହିତ ସେ ରାଜକୁମାରର ପ୍ରବଳ ଲଢେଇ ଚାଲିଥାଏ । କିଏ ଜିଣିବ କିଏ ହାରିବ ସେ କଥା କହିବା ଭାରି କଷ୍ଟକର । ଏଣେ ଏ ରାଜକୁମାରୀ ମନେ ମନେ ଖାଲି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଡାକୁଥାଏ, “ହେ ଭଗବାନ! ଏହି ରାଜ କୁମାରଙ୍କୁ ଜୟୀ କରିଦିଅ ।”
ସତକ ସତ ସେ ରାଜକୁମାରୀର ଡାକ ଭଗବାନ ଶୁଣିଲେ । ମଲ୍ଲମାନେ ବି ପରାସ୍ତ ହେଲେ । ମାତ୍ର ଏହି ଲଢେଇରେ ସେହି ରାଜକୁମାର ମଧ୍ୟ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇ ପଡିଲେ । ରାଜକୁମାରୀର ଆଦେଶରେ ସେହି ରାଜକୁମାରକୁ ଦାସୀମାନେ ରାଜମହଲକୁ ନେଇ ଗଲେ । ସେଠାରେ ନିଜେ ରାଜକୁମାରୀ ସେହି ଆଗନ୍ତୁକ ତଥା ବିଜୟୀ ଅସୁସ୍ଥ ରାଜକୁମାରଙ୍କର ଅନବରତ ସେବା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।
କିଛି ଦିନ ପରେ ରାଜକୁମାର ସୁସ୍ଥ ହେଲା । ରାଜକୁମାରୀର ସେବା ଯତ୍ନ ପାଇ ସେ ରାଜକୁମାର ଆହୁରି ମୁଗ୍ଧ ହୋଇଗଲା । ମନେ ମନେ ସେ ଭାବିଲା, ଭାଗ୍ୟରେ ଥିଲେ ଏପରି ରାଜକୁମାରୀକୁ ରାଣୀ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳେ ।
ରାଜକୁମାରୀ ଦିନେ ତାର ଅତୀତର ସମସ୍ତ କଥା ସେ ରାଜକୁମାରଙ୍କ ଆଗରେ ଫିଟାଇ କହିଲା । ସେ କିପରି ମାଙ୍କଡ ଥିଲା ଏବଂ କିପରି ସେ ତାର ଘର ଛାଡି ଚାଲିଆସିଲା ଏବଂ କିପରି ମାଛରାଜାର ଆଶୀର୍ବାଦରୁ ସେ ମନୁଷ୍ୟ ରୂପ ପାଇଲା ଏବଂ ଏଠାରେ ନଅର ତିଆରି କଲା ଇତ୍ୟାଦି । ମୋଟ ଉପରେ ପରୀରାଣୀର ଅଭିଶାପରୁ ସେ ମାଙ୍କଡ ରୂପ ପାଇଥିଲା ଏବଂ ମାଛରାଜାର ଦୟାରୁ ପୁଣି ମନୁଷ୍ୟ ରୂପ ଲାଭକଲା ।
ଏ ସମସ୍ତ କଥା ଶୁଣି ସେହି ରାଜା ପୁଅର ଆନନ୍ଦ କହିଲେ ନ ସରେ । ସେ ତାର ବାପା ବୋଉଙ୍କୁ ସେଠାକୁ ଡକାଇ ଆଣିଲା । ସେମାନେ ରାଜକୁମାରୀର ରୂପ ଦେଖି ମୋହିତ ହୋଇଗଲେ । କେତେ ଆଡମ୍ବରରେ ସେମାନଙ୍କର ବାହାଘର ହେଲା । ତତ୍ପରେ ସେ ରାଜାପୁଅ ଏବଂ ରାଜକୁମାରୀ ସେଠାରେ ନୂଆ ରାଜ୍ୟ କରି ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁଖରେ ରହିଲେ ।
