ଦୈବାତ୍ ସେହି ସମୟରେ ଶିବ – ପାର୍ବତୀ ସେହି ବାଟ ଦେଇ ଭ୍ରମଣ କରିବାକୁ ବାହରି ଥାନ୍ତି ।
ଯେତେବେଳେ ପାର୍ବତୀ, ମଦନ ସେନର କାନ୍ଦ ଶୁଣିଲେ ତାଙ୍କ ମନରେ ଦୟା ଆସିଲା, ମଦନ ସେନର ଦୁଃଖ ଦୂର କରିବା ନିମନ୍ତେ ମହାଦେବଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ ଆଉ ମଧ୍ୟ ଶିବଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ଶୁଝାଇ ମଦନ ସେନଙ୍କ ପାଖକୁ ନେଇ ଆସିଲେ ।
ଭଗବାନ ଶଙ୍କର କାନ୍ଦିବାର କାରଣ ପଚାରିଲେ । ମଦନ ସେନ ଆଦ୍ୟ ପ୍ରାନ୍ତ କରି ସବୁ କଥା କହି ଗଲା । ପିତା କିପରି ଦେଶରୁ ବାହାର କରିଦେବା ଠାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରପ୍ରଭାକୁ ସର୍ପ ଦଂଶନ କରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ । ତାପରେ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କହିଲେ – ପ୍ରଭୁ, ଏବେ ମୁଁ ସ୍ଥିର କରିଛି ସେହି ଚିତାକୁ ଡେଇଁ ଆତ୍ମ ବଳୀ ଦେବି । କାରଣ ମୋର ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ପତ୍ନୀକୁ ଛାଡି ମୁହୂର୍ତେ ସୁଦ୍ଧା ବଂଚି ପାରିବି ନାହିଁ ।
ମଦନ ସେନ ମୁହଁରୁ ଏ ପ୍ରକାର କଥା ଶୁଣି ମହାଦେବ ଜାଣି ଗଲେ ଯେ ରାଜ କୁମାର ରାଜ କୁମାରୀଙ୍କ ବିନା ବଂଚି ପାରିବ ନାହିଁ । ଏହା ଜାଣି ପ୍ରଭୁ ମଦନ ସେନକୁ କହିଲେ – ତୋର ପରମାୟୁ ହେଉଛି ଷାଠିଏ ବର୍ଷ । ଯେଉଁଥିରୁ କୋଡିଏ ବର୍ଷ କଟି ଗଲାଣି । ଆଉ ଚାଳିଶ ବର୍ଷ ବାକି ।
ତୁ ଯଦି ତୋ ବୟସରୁ କୋଡିଏ ବର୍ଷ ହାତରେ ଜଳ ଧରି ସଂକଳ୍ପ ପୂର୍ବକ ଦେଇ ଦେବୁ, ତେବେ ଦୁହିଁଙ୍କର ବୟସ ସମାନ ହୋଇଯିବ । ଏଥିରେ ତୁ ଯଦି ରାଜି, ତେବେ ତୋର ସ୍ତ୍ରୀ ବଂଚି ଉଠିବ ।
ମଦନ ସେନ କହିଲା – ପ୍ରଭୁ ! ଏଥିରେ ମୁଁ ରାଜି । ତାପରେ ମହାଦେବ, ମଦନ ସେନ ହାତରେ ଜଳ ଦେଇ କୋଡିଏ ବର୍ଷ ଆୟୁଷ ଦେବା ପାଇଁ ସଙ୍କଳ୍ପ କରାଇ ନେଲେ । ଆଉ ତା ପୂର୍ବରୁ ମଦନ ସେନକୁ ସତର୍କ କରାଇ ଦେଲେ ଯେ ହଁ, ଯେତେ ବେଳେ ତୁ ଦେଇଥିବା ବୟସକୁ ସଙ୍କଳ୍ପ କରି ଫେରାଇ ଆଣିବୁ, ସେତିକି ବେଳେ ରାଣୀ ମରି ଯିବ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ରାଣୀକୁ କଦାପି କହିବୁ ନାହିଁ । କାରଣ କଥାଟାକୁ ଗୋପନ ରଖିଥିଲେ କେତେ ବେଳେ ତୋର କାମରେ ଆସିବ ।
