ସାହୁକାରଙ୍କ ଠାରୁ ଏପରି କଥା ଶୁଣି ରାଜା କହିଲେ, ତେବେ ତାକୁ ଏଠାକୁ ଡକାଅ ।
ରାଜା ପଚାରିଲେ, କ’ଣ ତୋର କହିବାର ଅଛି? ସେ ବେଶ୍ୟା ସହିତ ତୋର କ’ଣ ଶତ୍ରୁତା ଅଛି? ବେଶ୍ୟା କାହିଁକି ତୋତେ ମାରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଉଛି । ସବୁ ଖୋଲି କରି କୁହ ।
ମଦନ ସେନ କହିଲା, ମହାରାଜ ! ମୁଁ କୌଣସି ଚୋର ନୁହେଁ । ଏହି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକର ମୁଁ ସ୍ୱାମୀ ଅଟେ । ମୋତେ ଇଏ କୂଅ ଭିତରକୁ ଠେଲି ଦେଇ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ସହିତ ଚାଲି ଆସିଛି ।
ଏ କଥା ଶୁଣି ଚନ୍ଦ୍ରପ୍ରଭା କହିଲା, ମହାରାଜ ! ଏଇ ବଦମାସ୍କୁ ମୁଁ ଆଦୌ ଚିହ୍ନିନି ସେ କାହିଁକି ମୋର ସ୍ୱାମୀ ହେବ? ସେ ଚୋର ମୋର ଅଳଙ୍କାର ଚୋରୀ କରିଛି ।
ମଦନ ସେନ କହିଲା, ମହାରାଜ ! ଯଦି ଇଏ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ନୁହେଁ ତେବେ ସେ ଗୋଟିଏ କଥା କରୁ । ଯେଉଁ ବସ୍ତୁ ମୁଁ ଏହାକୁ ରାସ୍ତାରେ ସଙ୍କଳ୍ପ କରି ଦେଇଛି । ତାହାକୁ ସେ ସଙ୍କଳ୍ପ କରି ମୋତେ ଫେରାଇ ଦେଉ ।
ରାଣୀ ଚନ୍ଦ୍ରପ୍ରଭା କହିଲେ, ହଁ ସେଥିରେ ମୁଁ ରାଜି । ତେବେ ନିଜ ହାତରେ ପାଣି ଧରି ସଙ୍କଳ୍ପ କରି କଥାକୁ ମୋତେ ଫେରାଇ ଦେଉ ।
ଚନ୍ଦ୍ରପ୍ରଭା କହିଲେ, ହଁ ମୁଁ ରାଜି ଅଛି । ତେବେ ଭଲ ହେଲା । ହାତରେ ପାଣି ଧର ଆଉ କୁହଯେ ରାସ୍ତାରେ ଦେଇଥିବା ସଙ୍କଳ୍ପ ମୁଁ ଫେରାଇ ଦେଉଛି । ଚନ୍ଦ୍ରପ୍ରଭା ତାହା ହିଁ କଲା ।ଯେମିତି ଜଳ ମଦନ ସେନ ହାତରେ ପଡିଛି । ସେମିତି ଚନ୍ଦ୍ରପ୍ରଭା ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ତଳେ ପଡି ଗଲା ଓ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପ୍ରାଣ ବାୟୁ ମଧ୍ୟ ଉଡି ଗଲା । ସେଠି ଉପସ୍ଥିତ ଥିବା ସବୁ ଲୋକ ଚକିତ ହୋଇ ଉଠିଲେ ।
ସେହି ସହରର ରାଜା ଏହାର ପ୍ରକୃତ ସତ୍ୟ କ’ଣ ବୋଲି ପଚାରିଲେ, ମଦନ ସେନ ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁ କଥା କହି ଗଲା । ରାଜା ଖୁସିରେ ମଦନ ସେନକୁ ନିଜ ଛାତି ଉପରେ ଲଗାଇ ନେଲେ, ନିଜ ରାଜ କୁମାରୀ ସହିତ ମଦନ ସେନକୁ ବାହା କରାଇ ଦେଲେ । ଆଉ ସନ୍ନ୍ୟାସୀକୁ ଫାଶୀ ଖୁଂଟ ଉପରକୁ ଚଢାଇ ଦେଲେ ।
ଶୁଆ କହିଲା, ଏ ଶାରୀ ଯେଉଁ ଦିନ ଏହି କାହାଣୀ ଶୁଣିଛି, ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ମୁଁ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକକୁ ଘୃଣା କରେ । ସେଥି ପାଇଁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ବାହା ହୋଇନି ।
ଏକଥା ଶୁଣି ଶାରୀ କହିଲା, ଏ ଶୁଆ ତୁ ଠିକ୍ କଥା କହିଛୁ । କିନ୍ତୁ ପୁରୁଷ ଲୋକ ବେଶୀ ଅବିଶ୍ୱାସୀ । ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ବହୁତ କମ୍ । ସେମିତିଆ ଗୋଟିଏ କଥା କହୁଛି ଶୁଣ ।
