ଧୋବଣୀକୁ ଦେଖି ଜମାଦାର ବାବୁ ପଚାରିଲେ କିଲୋ ଚାନ୍ଦ, ସେଦିନ ପରା ତୁ ତୋ ପାଖ ପୁରାଇ ଦେଉ ନଥିଲୁ । ଏଥର ହାଜତରେ ରହିବୁତ ।
ଚାନ୍ଦ ଧୋବଣୀ ଜମାଦାରଙ୍କର କଥା ଶୁଣି ହସି ଦେଇ କହିଲା ତୁମ ପରି ଲୋକକୁ ମୁଁ ପାଖ ପୁରାଇ ଦେଲି ନାହିଁ, ଏ କିମିତିକା କଥା ବାବୁ, ମୁଁ ଜାଣେ ଗେରସ୍ତକୁ ପଛ କରି ଆଗ ଆପଣଙ୍କୁ କାହିଁକି ଆଜି ରାତିରେ ଆସୁ ନାହାଁନ୍ତି ।
ଜମାଦାର ବାବୁ ଚାନ୍ଦ ଧୋବଣୀ ଠାରୁ ଯେତେ ବେଳେ ଏକଥା ଶୁଣିଲେ ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବିଦେଶୀ ଉପରେ ତାନ ତୋଡ ହୋଇ ବିଦା କରି ଦେଲେ ।
ଜମାଦାର ଯେତେ ବେଳେ ଏକଥାକୁ କାନକୁ ନେଲେ ନାହିଁ ସେ ବିଦେଶୀ ଯାଇ ତାଙ୍କ ଉପର ବାବୁଙ୍କୁ ଧରିଲା । ସେଠାକାର ବାବୁ ଖୁବ୍ ନାଲି ଆଖି କରି ଧୋବଣୀକୁ ପାଖକୁ ଡକାଇ ନେଲେ । ପ୍ରଥମେ ସେ ଖୁବ୍ କଡା ଗଳାରେ କହିଲେ ଆଲୋ ହାରାମଯାଦି, ତୁ ଏ ବିଦେଶୀ ଲୋକର ଲୁଗା କାହିଁକି ଦେଉ ନାହୁଁ ।
ଧୋବଣୀ କହିଲା – ମୋ କଥା ଟିକେ ଶୁଣନ୍ତୁ । ତା’ ପରେ ଯାଇ ମୋ ଉପରେ ରାଗିବେ । ଏହା କହି ଧୋବଣୀ ଟିକେ ଓଠ ବଂକେଇ ହସି ଦେଲା ।
ଧୋବଣୀ ମୁଖରେ କିପରିକା ହସ ଦେଖିଲେ କେଜାଣି ଥାନାର ବଡ ବାବୁ ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତରଳି ଯାଇ ନରମ କଥାରେ କହିଲେ – କିଲୋ ତୁ କ’ଣ ସବୁ ଦିନ ଏହି ପରି ବିଦେଶୀ ବାବୁଙ୍କ ସାଥିରେ କାମ ଚଳାଉ ଥିବୁ । ଯେତେ ବେଳେ ବିପଦ ପଡିବ ସେତେ ବେଳେ ଆମ ପାଖକୁ ଚାଲି ଆସିବୁ ।
