ଏହା ପରେ କଳା ଅନ୍ଧାରର ରାତ୍ରି ହେଲା । ସହର ବଜାର ସବୁ ଆଡେ ଆଲୁଅ ଜଳିଲା । ଚାନ୍ଦ ଧୋବଣୀର କହିବା ଅନୁସାରେ ଜମାଦାର ବାବୁ ଯାଇ ସେଠାରେ ହାଜର ହେଲେ । ଜମାଦାର ବାବୁଙ୍କୁ ଯେମିତି ଧୋବଣୀ ଦେଖିଲା, ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆଦର କରି ସମ୍ମାନ ଦେଇ ଘରେ ନେଇ ବସାଇଲା । ନିଜ ହାତରେ ପାନ ଭାଙ୍ଗି ଜମାଦାର ବାବୁଙ୍କୁ ଖୁଆଇ ଦେଇ ତଳେ ବସି ଗଲା ।
ଚାନ୍ଦ ଧୋବଣୀକୁ ଏପରି ବସିବାର ଦେଖି ଜମାଦାର ବାବୁ କହିଲେ କିଲୋ ତୋର କ’ଣ ତଳେ ବସିବାର କଥା । ଆ ଏହି ଖଟ ଉପରେ ବସ ।
ଧୋବଣୀ ଏକଥା ଶୁଣି ହସି ଦେଇ କହିଲା ଏମିତି ତର ତର ହେଲେ କିପରି ହେବ । ଆସ ବୋଲି କ’ଣ କହୁଛୁଲୋ ଚାନ୍ଦ, ମୋତେ ତୁ ଆଗ ରକ୍ଷା କର । ମୋର ଆଉ ସେ ପ୍ରେମ ଫ୍ରେମ ଦରକାର ନାହିଁ । କୋଉଠି ହାଣ୍ଡି କୁଣ୍ଢେଇ ଅଛି ଦେଖେ । ଯେତେ ଶିଘ୍ର ପାରୁଛୁ ତୁ ମୋତେ କୁଆଡେ ଲୁଚେଇ ଦେ । ମୋର ଚାକିରି ଚାଲି ଗଲା ବୋଲି ଜାଣ ଚାନ୍ଦ ।
ଚାନ୍ଦ କହିଲା ତାହା ହେଲେ ଠିକ୍ ଅଛି । ମୋର ତ ଏହି ବଖୁରିଏ ମାତ୍ରକ ଘର । ଆର ପଟକୁ ମୋର କୁକୁଡା ଭାଡିଟିଏ ଅଛି । ତମେ ତାରି ଭିତରେ ପଶି ଯାଅ । ମୁଁ ତୁମ ଉପରେ ଗୋଟାଏ ଲୁଗା ଘୋଡାଇ ଦେଉଛି ।
ଚାନ୍ଦ ଧୋବଣୀର ମୁଖରୁ କଥା ନ ନସରୁଣୁ ଜମାଦାର ବାବୁ ଝପଟି ଯାଇ କୁକୁଡା ଭାଡି ଭିତରେ ପଶି ଗଲାରୁ ଧୋବଣୀ ତାଙ୍କ ଉପରେ ନାଲି ଲୁଗା ଖଣ୍ଡିଏ ଢାଙ୍କି ଦେଲା ।
ଜମାଦାର ବାବୁଙ୍କୁ ଲୁଗା ଘୋଡାଇ ଦେଇ ସାରି ଚାନ୍ଦ ଏଥର ଥାନାର ବଡ ବାବୁଙ୍କ ଲାଗି ଦରଜା ଖୋଲି ଦେଲା । ଥାନାର ବଡ ବାବୁ ଯୋତା ମଚ ମଚ ଶବ୍ଦରେ ଘର ଭିତରକୁ ପଶି ଗଲେ । ଚାନ୍ଦ କହିଲା, ଆପଣ ଟିକେ ଏହି ଠାରେ ବସି ପଡନ୍ତୁ । ମୁଁ ଖାଲି ଦୁଆରଟା ଖୋଲି ଦେଉଛି ।
ଧୋବଣୀ ଦୁଆରଟା ଖୋଲିବାକୁ କହୁଛି ଶୁଣି ଥାନା ବାବୁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଚାନ୍ଦର ହାତଟାକୁ ଧରି ପକାଇ କହିଲା – କିଲୋ ତୁ କ’ଣ ମୋ ଚାକିରି ଖଣ୍ଡକ ଖାଇ ଦେବୁ ନା କ’ଣ?
ଚାନ୍ଦ କହିଲା – ଏଥର ମୁଁ କ’ଣ କରିବି କହୁ ନାହାଁନ୍ତି । ମୋର ଘରତ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଏହି ଛୋଟିଆ ଘରଟାରେ ଆପଣଙ୍କୁ ଏଥର କେଉଁଠାରେ ଲୁଚାଇବି । ବରଂ ଆପଣ ମୋର କଥା ମାନି ଏହି ଶାଢି ଖଣ୍ଡିକ ଘୋଡାଇ ହୋଇ ସେହି ଚକି ପାଖରେ ବସି ଯାଆନ୍ତୁନା । ଦେଖନ୍ତୁ ଏତେ ବାଟରୁ ଚାଲି ଚାଲି ଆସିଛନ୍ତି । ଟିକିଏ ଦମ୍ ନେଇ ଯାଆନ୍ତୁନା । ତା ପରେ ଯାହା କରିବେ, ସେଥିରେ ମଜା ଚାଖିବେ ।
