ସାଙ୍ଗ ଟଙ୍କା ମାଗି ନ ପାଇବାରୁ ସେ ଆସି ଗ୍ରାମରେ ବସି ସଭା ଡକାଇଲା । ସଭାରେ ସ୍ୱପ୍ନରେ ଟଙ୍କା ଦେବା ଓ ଟଙ୍କା ଧାର ଦେବା କଥା ଉଠିଲା । କିନ୍ତୁ ସତକୁ ସତ ସେ ହାତରେ କେବେ ଦେଇଥିଲା କାହିଁକି ଦେଇଥିଲା, ଦେବା ଦିନର ତାରିଖ ସମୟ ସାଙ୍ଗ କହି ନ ପାରିବାରୁ କଥାର ପ୍ରମାଣ ହୋଇଗଲା ।
ଏହାପରେ ସାଙ୍ଗ ସମ୍ରାଟଙ୍କ ଦରବାରରେ ନେଇ ଏକଥା ପକାଇଲା । ଦରବାରରେ ସମ୍ରାଟ୍ ନିଜେ ଏକଥାର ବିଚାର କଲେ ଯେ ହେଲେ ବିଚାର କିଛି ଦେଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ ।
ଶେଷରେ ସମ୍ରାଟ୍ ଚିନ୍ତା କଲେ ଯେ ଏବେ କଥାଟାକୁ ବିରବଲଙ୍କ ନିକଟକୁ ପଠାଇ ଦେଲେ ସେ ନିଶ୍ଚୟ ଏହାର ବିହିତ ବିଚାର କରିପାରିବେ ।
ଏଥର ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖରୁ ଅଭିଯୋଗଟି ଫେରିଯାଇ ବିରବଲଙ୍କ ନିକଟରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲା । ବିରବଲ ତହୁଁ ଦୁଇଜଣ ପ୍ରହରୀଙ୍କୁ ଡାକି ଗୋଟିଏ ବଡ ଦର୍ପଣ ସଭା ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ଥୋଇବାକୁ କହିଲେ ଓ ଗୋଟିଏ ଶହେ ଟଙ୍କା ନୋଟ୍ ସହିତ ଆଉ ଦୁଇ ଚାରିଟା ନୋଟ୍ ଦୂରରେ ଏପରି ଭାବରେ ରଖିଦେଲେ ଯେ ସେହି ଟଙ୍କାର ସ୍ୱରୂପମାନ ଦର୍ପଣ ଉପରେ ପଡିଲା ।
ସେଦିନ ଏହି ବିଚାରକୁ ଦେଖିବା ନିମନ୍ତେ ବହୁ ଲୋକ ଯାଇ ସେଠାରେ ଗଦା ହୋଇଗଲେ । ବିରବଲ କିପରି ଏହାର ବିଚାର କରି କଥାର ସମାଧାନ କରିବେ ତାହା ଦେଖିବେ ।
ସଭାରେ ବହୁ ଲୋକ ଗଦା ହୋଇଯିବା ପରେ ବିରବଲ ସେହି ଶହେ ଟଙ୍କା ଧାର ଦେଇଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ପାଖକୁ ଡାକି ପଚାରିଲେ – ତୁ ସ୍ୱପ୍ନରେ କେତେ ଟଙ୍କା ଧାର ଦେଇଥିଲୁ ବୋଲି କହୁଛୁ ।
