ଆମ ମାଆ ମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଆମେ କେବେବି ଯାଇପାରି ନଥାନ୍ତୁ । ତାପରେ ସେମାନେ ଆମକୁ ନ ପାଇ ନିଜ ନିଜ ଜୀବନ ହାରି ଦେଇଥାଆନ୍ତେ । ଆଜି ଆାମେ ଜାଣିଲୁ ଯେ, ତୁ ହେଉଛୁ ପ୍ରକୃତରେ ବିପଦର ବନ୍ଧୁ । ଆମେ ହିଂସାରେ ତୋତେ ମାରିଦେବାକୁ ଚାହିଁ ଥିଲୁ । ତାର ଫଳ ବି ଆମେ ପାଇଗଲୁ । ତୋର ସୁନ୍ଦର ବ୍ୟବହାର ଓ ଉପକାର ନିକଟରେ ଆମେ ନିଜକୁ ଘୃଣ୍ୟ ମନେ କରୁଛୁ । ପରିଶେଷରେ ଜଙ୍ଗଲ ପରୀ ଏ ଦୁଷ୍ଟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ କହିଲେ :-
“ଜଣାପଡେ ପିଲାଦିନରୁ ଯାହାର ଉତ୍ତମ ଗୁଣ
ବିଶ୍ୱ ପ୍ରତି ସେବା ମନୋବୃତି ଯୋଗୁଁ ପାଏ ସମ୍ମାନ
ମଣିଷ ହେଲେବି ପୂଜା ପାଇଥାଏ ଦେବତା ପରି
ଶତ୍ରୁକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥାଏ ବହୁ ସାହସ ଧରି ।”
ଜଙ୍ଗଲ ପରୀଙ୍କୁ ସାଧାରଣ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଭାବି ସେ ରାଜୁର ସାଙ୍ଗମାନେ କହିଲେ – ତୁମେ କିଏ, କାହିଁକି ଆମକୁ ଏଭଳି ଉପଦେଶ ଦେଉଛ?
ଏପରି କଥା ଶୁଣି ରାଜୁ ସେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ କହିଥିଲା –
“ସେ ମହାମାନବୀ ଦେବୀ ଅଟନ୍ତି
ଜଙ୍ଗଲର ପରୀ ବନେ ରହନ୍ତି ।
ଭାଗ୍ୟ ଭଲ ତାଙ୍କୁ ପାରିଲ ଦେଖି
ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତି ଗୁଣ ପରଖି
ତୁମେ ଆଜିଠାରୁ ହୋଇଲେ ଭଲ
ବଳେ ଦେବେ ସିଏ ଉତ୍ତମ ଫଳ ।”
ତାପରେ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କ ପାଦତ୍ତଳେ ପଡି ନିଜକୁ ଭଲଭାବେ ଗଢିହେବେ ବୋଲି ଦୃଢ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ହେଲେ । ଏଥୁଅନ୍ତେ ରାଜୁ ଏବଂ ତାର ସାଙ୍ଗମାନେ ମନ ଆନନ୍ଦରେ ନିଜ ନିଜ ଗୃହକୁ ଚାଲିଲେ । ସେଦିନ ସେ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରର ଘଟଣାକୁ ମନେ ପକାଇ ସେ ଦୁଷ୍ଟ ପିଲାମାନେ ଆଉ କେବେ ହେଲେ ବି ରାଜୁପ୍ରତି ହିଂସା ଆଚରଣ କଲେ ନାହିଁ । ଅନିଷ୍ଟ ଚିନ୍ତା ସେମାନେ ତାଙ୍କ ମନ ଭିତରୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ପୋଛି ଦେଲେ । ତାପରେ ରାଜୁ ସେମାନଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ଭଲ ସାଙ୍ଗଟିଏ ହୋଇଗଲା ।
