ଏହି କଥା ଖୁବ୍ ଭାବପ୍ରବଣତାର ସହିତ ବ୍ୟାଧ ଦୁଇ ନେତ୍ରରେ ପକ୍ଷୀଟିକୁ ଦେଖିବା ସହିତ ତା’ର ଦିବ୍ୟ ଭାବନା ମଧ୍ୟରେ ଚିନ୍ତା କଲା ଏପରି କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେ କ’ଣ କରିପାରିବ ।
ବ୍ୟାଧର ଚିନ୍ତାରେ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ବା ବିରୋଧ ଭାବ ଆସିବା ଆଗରୁ ସେ ତା’ର ସମ୍ମୁଖରେ ଦେଖିଲା ପକ୍ଷୀଟି ମଳତ୍ୟାଗ କଲା । ସେହି ମଳ ଭୂମି ସ୍ପର୍ଶ କରିବା କ୍ଷଣି ତାହା ସଂଗେ ସଂଗେ ଶୁଦ୍ଧ ସୁବର୍ଣ୍ଣରେ ପରିଣତ ହୋଇଗଲା ।
ଏହାଠାରୁ ସଂସାରରେ ଆଉ କି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କଥା ଅଛି ଯାହା ବ୍ୟାଧର ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସି ନାହିଁ । ସେପରି ଶୁଦ୍ଧ ସୁବର୍ଣ୍ଣକୁ ଦେଖି ବ୍ୟାଧ ବିଶେଷ ଭାବରେ ବିସ୍ମିତ ହେଲା । ଆଉ ମଧ୍ୟ ଭାବିଲା ଏପରି ପକ୍ଷୀ କେବେ ଭୋଜନର ସାମଗ୍ରୀ ହୋଇ ନପାରେ, ସଂସାରରେ କେତେଗୁଡ଼ିଏ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କଥା ମଧ୍ୟରୁ ଏହା ଥିଲା ଆଉ ଏକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ । ଯେଉଁ ପକ୍ଷୀର ମଳ ପୃଥିବୀର ଭୂମି ସ୍ପର୍ଶ କରୁ କରୁ ତାହା ଶୁଦ୍ଧ ସୁବର୍ଣ୍ଣରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଉଛି, ତାହା ମଧ୍ୟରେ ଏମିତି କୌଣସି ବିସ୍ମୟର ଗୁଣ ରହିଥିବ । ସେପରି ପକ୍ଷୀକୁ ନିଜର ଭୋଜନ ନିମନ୍ତେ ସଂଗ୍ରହ କରିବ କି ନାହିଁ । ସେହି ସଂଦେହ ମଧ୍ୟରେ ବ୍ୟାଧ ଅନେକ ସମୟ ଭାବିଲା ଓ ପକ୍ଷୀଟିକୁ ବଧ କରିବାରେ ସମୟ ଅତିବାହିତ କଲା।
ଏଥର ବ୍ୟାଧର ଚିନ୍ତା ବିଚାର ଶେଷର ପହଞ୍ଚିଲା ଓ ସେ ଚିନ୍ତା କଲା ଯେ ପକ୍ଷୀଟିକୁ ମାରିଦେବ ନାହିଁ କି ନିଜର ଖାଦ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ବଧ କରିବ ନାହିଁ । ତେବେ ସେହି ପକ୍ଷୀଟିକୁ ତାକୁ ଧରି ନେବାକୁ ହେବ ।
ପକ୍ଷୀଟିକୁ ଧରିବା ନିମନ୍ତେ ବ୍ୟାଧ ଏଥର ତା’ର ଜାଲ ବିଛାଇଲା । ଜାଲ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନୂଆ ଥିଲା । ପକ୍ଷୀଟି ଜାଲ ଓ ବ୍ୟାଧକୁ ଦେଖି ଚିନ୍ତା କଲା, ସେ ଏହିପରି ବହୁ ବନସ୍ତ ବୁଲିଛି, ବହୁତ ରାଜ୍ୟ ବୁଲିଛି, ହେଲେ ସେ କେବେ ଏପରି ବ୍ୟାଧଟିକୁ ଦେଖି ନଥିଲା କିମ୍ବା ଏପରି ଜାଲ ମଧ୍ୟ ଦେଖିନଥିଲା । ତେଣୁ ସେ ବ୍ୟାଧ ଓ ଜାଲ ଯେ ତାହାର ବିପଦ ତାହା ଚିନ୍ତା କଲା ନାହିଁ, ବରଂ ଚିନ୍ତାହୀନ ଭାବେ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇ ଯାଇ ସେହିଠାରେ ହିଁ ବସି ପଡ଼ିଲା ।
