ସେତିକିବେଳେ ଚମ୍ପା ଭୋଁ, ଭୋଁ କରି ଶଙ୍ଖଟାଏ ବଜାଇ ଦେଲା । ତା’ପରେ ସେ କହିଲା, “ଆଲୋ ବାରିକାଣି! ଯା, ଦୂବ ବରକୋଳିପତ୍ର, ଚନ୍ଦନ, ସିନ୍ଦୂର, ଆଉ ଚିଜ ସବୁ ସଜିଲ କରି ରଖି ଦେ । ଏ ବାରିକପୁଅ, ବଡ ଘର ଝାଡିଝୁଡି ଆସନ ପକାଇ ରଖ, ପାଣିପଣା ସବୁ ଠିକ୍ କର, କଣ ଆଉ ବେଳ ଆସୁଛି? ସେତେବେଳକୁ ସାଆନ୍ତମାନେ ଆସିଗଲେ କଣ କରିବୁ? ତହୁଁ ଭୋଁ, ଭୋଁ, ଭୋଁ ଶଙ୍ଖ ବାଜିଲା “ଆରେ ଶାମା! ମିଠାଇ ଥାଳିଟା ଭିତରେ ରଖି ଦେ । କଣ କହିଲୁ ରାଧିକା? ଦହି ସର ବିଲେଇ ଖାଇଗଲା? ମଲା ଯା । ଏବେ ସାଆନ୍ତମାନେ ଜଳଖିଆ କରିବେ କଣ?”
ଚମ୍ପା ରନ୍ଧାବଢା କରି ଭାଇଙ୍କୁ ମା’ଙ୍କୁ ଖୁଆଇଲା । ମା ତାଙ୍କ ବୋହୂକୁ ଠାରରେ କହିଲେ, “ତୁ ଦିଟା ଖା ।” ଠିକ୍ ଏହି ସମୟରେ ପୁଅ ଉପରେ ତାଙ୍କର ନଜର ପଡିଗଲା – ତେଣୁ ସେ ହଠାତ୍ ଡରିଯାଇ କହିଲେ, “ନାହିଁ, ନାହିଁ ମୁଁ କହୁଛି; ଚମ୍ପା ଏକା ଖାଇବ ।” ଶିବୁବାବୁ ସବୁ ଜାଣି କହିଲେ, “ହଁ ଖବରଦାର, ବୋହୂ ନାମ ଧର ନା ।” ଏକଥା ଶୁଣି ମା ବାଡି ଦୁଆରକୁ ପଳାଇଲେ ।
ବେଳ ଆସି ବୁଡ ବୁଡ ହେଲାଣି । ଆନୀଆଈ ବାଡି ଖଣ୍ଡିଏ ଧରି ଅଇଲେ । ବୋହୂକୁ ଶୁଣାଇ ଶୁଣାଇ ସେ କହିଲେ, “କିଲୋ ଚମ୍ପୀ । ଏସବୁ କଣ ହେଉଛି? ଏ ଫୁଲମାଳ ଚନ୍ଦନ ସିନ୍ଦୂର ସବୁ କଣ ହେବ?”
ଚମ୍ପା – ଏଇ ଦେଖୁ ନାହଁ, ଭାଇସାଆନ୍ତ ଆଉ ଗୋଟିଏ ବିଭା ହେବେ ପରା । ଆଜି ମହାପ୍ରସାଦ ଉଠା ପରା । ତୁ ଯା, ସେ ଘରେ ମିଠାଇ ଦହି ଅଛି! ସେସବୁ ଆଣ, ଖା ଯା । ତତେ ବାଢିକି ଦେବାକୁ ମୋର ଆଉ ବେଳ ନାହିଁ ।
ଭୋଁ-ଭୋଁ – ଶଙ୍ଖ ବାଜିଲା! ତା ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ହୁଳହୁଳି ମଧ୍ୟ ।
ଆଈ – ଆଚ୍ଛା, ତାହେଲେ ନୂଆବୋହୂ ଆସିବ, ପୁଣି ଏ ବୋହୂ କ’ଣ କରିବ?
ଚମ୍ପା – ମଲା ଯା । ଏଇଟା କି ବୋହୂମ! ଘର ଦୂଆର ପାଇଟି କରିବ, ରନ୍ଧାବଢା କରିବ, ଏଇଥିଲାଗି ସିନା ଭାଇ ଏଟାକୁ ଆଣିଥିଲେ – ହେଲେ ଏଟା ତ ସେସବୁ କିଛି କଲା ନାହିଁ, ଆଉ ବୋହୂ କ’ଣ ମ?
ଆଈ – ଆଚ୍ଛା ଏ ବୋହୂଟା ତାହେଲେ ଖାଇବ କ’ଣ?
ଚମ୍ପା – କଣ ଖାଇବ? ସେ ବୋହୂ ଖାଇଲେ ଯାହା କିଛି ବି ସେ ଛାଡିଯିବ, ଏଟା ତା ଅଇଁଠା ଖାଇ ବାସନ ମାଜି ପକାଇବ ।
ଆଈ – ଆଚ୍ଛା, ମୁଁ ତାହେଲେ ଟିକିଏ ଏ ବୋହୂଟାକୁ ଦେଖିଆସେଁ ।
ଚମ୍ପା – ନା ଲୋ ଆଈ, ନା – ନା, ତା ପାଖକୁ ତୁ ମୋଟେ ଯା’ନା । ସେଟା ସିମିତି ପଡି ପଡି ଉପାସ ଭୋକରେ ମରିଯାଉ ।
ତା’ପରେ ସେ ଚମ୍ପା ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି କଣ ଠାରିଦେଲା । ‘ଆଚ୍ଛା ଆଚ୍ଛା ଥରେ ଦେଖେଁ, କହି ଆନୀଆଇ ଯିମିତି ସେ ବୋହୂ ପାଖକୁ ଯାଇଛି, ବୋହୂ ସେହିକ୍ଷଣି ଉଠିପଡି ସେ ବୁଢୀର ଦୁଇଗୋଡ ଜାବୁଡି ଧରିଲା । କଥା କହିପାରୁ ନାହିଁ, ତେଣୁ ସେ ଏ ଆନୀଆଈର ଗୋଡ ଯୋଡାକ ଧରି ଖାଲି ଧକେଇ ହେଉଛି । କେତେବେଳକୁ ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ସେ ବୋହୂ କହିଲା, “ଆଈ – ତା – ଙ୍କୁ – କ – ଅ – ବା – ଏ – ବେ – ନା – ଇଁ ।”
ଆନୀଆଈ – ମୋ କଥା ସେ ଆଉ କଣ ଶୁଣିବ? ତୁ ତ ଘରେ କିଛି କାମ ପାଇଟି କରିବୁ ନାହିଁ, ଭାତ ରାନ୍ଧିବୁ ନାହିଁ, ଓଲଟି ସବୁ କଥାରେ ତୁ ଖାଲି କଳି କରିବୁ, କେବଳ ସେଇଥିଲାଗି ଆଉ ଗୋଟିଏ ବୋହୂ ଆସୁଛି ।
ବୋହୂ – ମୁଁ – ସ – ବୁ – କ – ରି – ବି ।
ଆନୀଆଈ – ଆଚ୍ଛା, ତୁ ତାହେଲେ ଶିବୁକୁ ଏକଥା କହ! ଆରେ ଶିବୁ, ଏଠିକି ଆ’ ତ, ବୋହୂ କଣ କହୁଛି ଶୁଣ ।
ଶିବୁ – ନା ନା, ମୁଁ ମୋଟେ ଯାଇପାରିବି ନାହିଁ ।
