ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ବୁଦ୍ଧ ସଭ୍ୟତା

ସୁନାମାଛ କଥା

ମୁଁ ଏ ରାଜ୍ୟର ଯୁବରାଜ । ମୋ ନାମ ଅନଙ୍ଗ ପ୍ରତାପ । ମୁଁ ଜଣେ ସୁନ୍ଦରୀ ରାଜ କନ୍ୟାକୁ ବିବାହ କରିଥିଲି । ସେ କିନ୍ତୁ ଥିଲା ଜଣେ କୁହୁକିନୀ । କେତେ ଦିନ ପରେ ଥରେ ତାର ମୋର କୌଣସି କାରଣରୁ କଜିଆ ହେଲା । ସେ ମୋଠାରୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସମ୍ପର୍କ ତୁଟାଇ ଦେଲା ଓ ମନ୍ତ୍ର ବଳରେ ପଥର ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି ଏଘରେ ପକାଇ ରଖିଛି । ଆଉ ମୋ ଚାକର ସହିତ ସେ ପ୍ରେମ ସମ୍ପର୍କ ରଖିଛି । ତାସହିତ ଜୀବନ କଟାଉଛି । ମୋ ନିଜ ଅନୁଗତ ମାନଙ୍କୁ ସୁନା ମାଛ କରି ପୋଖରୀରେ ରଖିଛି । ମୁଁ ଏମିତି ଅଧା ଆହାର କରି ଭୋକ ଉପାସରେ ପଡିଥାଏ । ଆଉ ସେ ସବୁଦିନ ଆସି ଘୋଡା ଚାବୁକରେ ପାହାର ଦିଏ । ତେଣୁ ମୁଁ ମୋ ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦା କରି କାନ୍ଦୁଛି ।

ଯକ୍ଷ ରାଜ ଯୁବକଠାରୁ ସବୁ ଘଟଣା ଶୁଣି ସାରି କହିଲେ, ବନ୍ଧୁ ରାଜ ପୁତ୍ର । ତୁମର କଷ୍ଟ ଶେଷ ହେଲା ବୋଲି ଜାଣ । ତୁମକୁ ମୁଁ ଅତି ଶୀଘ୍ର ଉଦ୍ଧାର କରିଦେଉଛି । ରାଜା ସେଦିନ ସେହି ପ୍ରାସାଦରେ ଲୁଚିକରି ରହିଲେ । ଯେଉଁ ଘରେ ଏ ସୁନ୍ଦରୀ କୁହୁକିନୀ ତା ପ୍ରେମିକ ସହିତ ବିତାଏ ସେହି ଘରେ ଲୁଚି ଛପି ପଶି ଗଲେ ।

ହଠାତ୍ କଳା ମଚ ମଚ ଡେଙ୍ଗା ଲୋକଟି ସେଇ ଘରକୁ ପଶି ଆସିଲା । ରାଜା ସେଇ ଲୋକଟିକୁ କିଛି ନପଚାରି ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ କରି କାଟି ଦେଲେ । ତାର ଲୁଗା ପଟା ପିନ୍ଧି ସେଇ ରୂପରେ ପଲଙ୍କ ଉପରେ ବସି ଗଲେ । ସେ ତକ୍ଷକ ରାଜା । ରୂପ ବଦଳାଇବା ତାଙ୍କ ପାଇଁ ବା କେଉଁ କଷ୍ଟକର କଥା । କିଛି ସମୟ ପରେ ସେହି କୁହୁକିନୀ ପୂର୍ବ ପରି ଯୁବକଟିକୁ ଘୋଡା ଚାବୁକରେ ବହୁତ ମାରି ରଙ୍ଗ ମହଲକୁ ଫେରି ଆସିଲା । ରାଜାଙ୍କୁ ପ୍ରେମିକ ଭାବି ବାର୍ତାଳାପ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା ।


ଗପ ସାରଣୀ

ତାଲିକାଭୁକ୍ତ ଗପ