କାଉ ଆସିବାର ଜାଣିପାରି କଇଁଛ ସେଠାକୁ ଆସିଲା । କହିଲା ଭାଇରେ କ’ଣ ଆଉ କରିଥାଆନ୍ତି । କାଲି ରାତିରେ ମନଟା ମଧ୍ୟରେ କେତେଗୁଡାଏ କଥା ଗୋଳେଇ ଘାଣ୍ଟି ହେଲା ଯେ ରାତି ପାହିଗଲା ବରଂ ମୋତେ ଆଉ ନିଦ ହେଲା ନାହିଁ । ଶୋଉ ଶୋଉ ଏଯାଏ ଶୋଇପଡ଼ିଲି । ଏଇନେ ଯଦି ତୁମର ଡାକ ମୋ କାନରେ ବାଜି ନଥାଆନ୍ତା ନା ମୁଁ କୋଉ ଉଠିଥାଆନ୍ତି, ଭଲ ହେଲା ଡାକିଦେଲ ।
ଠିକ୍ ସେହି ବେଳକୁ ମିତ ମୂଷା ଆସି ପହଞ୍ଚିଗଲା । ଏହା ମଧ୍ୟରେ ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଡୁବିଯିବାକୁ ବସିଲେଣି । ହେଲେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଆଖିଆଉ ଚିନ୍ତା ଯାଇ ରହିଲା ହରିଣ ଉପରେ । ଏଯାଏ ହରିଣ ମିତର ଏଠାରେ କାହିଁକି ଦେଖା ନାହିଁ ତ? କାଉ ଭାବୁ ଭାବୁ କହି ପକାଇଲା ବିଚରା ମିତ ଆମର ଆଜି କ’ଣ କୌଣସି ଅସୁବିଧାରେ ପଡ଼ିଗଲେ ନା’ କ’ଣ?
କଇଁଛ ସେମାନଙ୍କ ଠାରୁ ବେଶି ଭାବୁଥିଲା ଯେ ଏଯାଏ ହରିଣ ମିତର କାହିଁକି ଦେଖାନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କ ମନ କେତେକ ସନ୍ଦେହକୁ ନେଇ ବିକଳ ହୋଇ ପଡ଼ିଲା । ସେ କହିଲା – ଆଚ୍ଛା ମିତ କାଉ, ତମେ ତ ଆମ ମଧ୍ୟରୁ ଏହି କାମ ସହଜ କରିପାରିବ । ତମେ ଟିକେ ଆକାଶ ଆଡ଼େ ବୁଲି ଆସି ଦେଖ ତ ମିତ ଆମର କୁଆଡ଼େ ଗଲେ?
ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କାଉ କା କା ହୋଇ ଉପରକୁ ଉଠିଲା । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଚାରିଆଡ଼କୁ ଖେଦି ପକାଇଲା । ଏଇ ଉଡ଼ିବା ମଧ୍ୟରେ ତା’ର ନଜର ପଡ଼ିଗଲେ ଯେ ବିଚରା ହରିଣ ମିତ ଜାଲରେ ପଡ଼ିଯାଇଛି । କାଉ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ହରିଣ ମିତ ପାଖରେ ଯାଇ ଦେଖିଲା ହରିଣ ମିତ ବଡ଼ ଅସଜିଆ ଜାଲରେ ପଡ଼ିଯାଇଛି । କାଉକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ହୋଇଗଲା ହରିଣ । କହିଲା କ’ଣ କରିବି ଆଉ? ଏପରି ଜାଲରେ ପଡ଼ିଛି ଯେ ଏଥିରୁ ଉଦ୍ଧୁରିବା ଆଉ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ଶିକାରୀ ଆସିବା ବେଳ ପ୍ରାୟ ହୋଇଯିବଣି । ତୁମେ ସବୁ ମିତମାନଙ୍କୁ କହିଦେବ, ସେମାନେ ଆଉ ମୋ କଥା ଭାବିବେ ନାହିଁ । ତାଙ୍କ ହରିଣ ମିତର ମୃତ୍ୟୁ ଡାକରା ଆସିଗଲାଣି ।
