ଦେଖନ୍ତୁ ଛାମୁ, ଶୁଖିଲା ଦୁଆତରେ କାଳି ବଟିକା ଗୋଟେ ପକାଇ ସେ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଦେଇଥିଲି ଏଥିରେ ପାଣି ପୂର୍ଣ୍ଣ କରି ଆଣ, ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଠିକ୍ ଭାଗ ମାପରେ ପାଣି ପୂରାଇ ଆଣି ଦୁଆତଟା ମୋ ପାଖରେ ଥୋଇ ଦେବା ପରେ ମୁଁ ସେଥିରେ ପରକଲମରେ ଲେଖନ୍ତେ ଦେଖିଲିଯେ ଉପଯୁକ୍ତ ଭାବରେ କାଳି ଲେଖିବାର ଉପଯୋଗ ହୋଇଛି । ତେଣୁ ମୁଁ ଶେଷରେ ଏହି ସିଦ୍ଧାନ୍ତରେ ପହଁଚିଲି ଯେ ସେ ଜଣେ ବ୍ୟବସାୟୀର ସ୍ତ୍ରୀ । ଲେଖାପଢା କାମ ତାଙ୍କର । ତେଣୁ କେତେ ପାଣି ଦେଲେ କାଳି ଲେଖିବା ଉପଯୋଗୀ ହେବ ତାହା ସେହି ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଜଣାଥିବାରୁ ସେ ମାପ ଅନୁସାରେ ଦୁଆତରେ ପାଣି ଦେଲା । ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଯେବେ କୃଷକର ହୋଇଥାଆନ୍ତା, ତାହାହେଲେ ଦୁଆତରେ କେତେ ପାଣି ଦେବା ଦରକାର ତାହା ଠିକ୍ କରିପାରି ନଥାଆନ୍ତା । ହୁଏତ ଆବଶ୍ୟକତାଠାରୁ କମ୍ ପାଣି ଦେଇଥାଆନ୍ତା ନତୁବା ପୂରା ଦୁଆତରେ ପୁରା ପାଣି ଦେଇ ଆଣି ଥୋଇଥାଆନ୍ତା । ଏ ଶଗଡିଆ ଧୋକାବାଜ୍ । ଏହାକୁ ଛାମୁ ଯାହା ଶାସ୍ତୀ ଦେବା କଥା ବିଚାର କରିବେ ।
ସମ୍ରାଟଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ଶଗଡିଆର କଲା କର୍ମ ଏକାଥରକେ ଧରା ପଡିଲା । ସେ ସତ କହିବାକୁ ଆଉ ତର ପାଇଲା ନାହିଁ । ସମ୍ରାଟ୍ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଶଗଡିଆକୁ ବନ୍ଦୀ କରି ରଖ ବୋଲି ଆଦେଶ ଦିଅନ୍ତେ ପ୍ରହରୀମାନେ ଶଗଡିଆର ହସ୍ତରେ ଶିକୁଳି ପିନ୍ଧାଇ ବନ୍ଦିଶାଳା କୁ ଘେନିଗଲେ ।
ଏବେ ବିରବଲଙ୍କର ଏହି ସୂକ୍ଷ୍ମ ବୁଦ୍ଧିକୁ ବହୁତ ତାରିଫ୍ କରି ସମ୍ରାଟ୍ ସଭାସ୍ଥଳରେ ତାଙ୍କୁ ନାନା ଉପହାର ଦେଇ ସମ୍ମାନିତ କଲେ । ବିରବଲ ସଭା ଶେଷରେ ଖୁବ୍ ଖୁସୀ ହୋଇ ନିଜ ଗୃହକୁ ଚାଲିଗଲେ ।
