ଦୁନିଆରେ ଭାଇ ସ୍ୱାର୍ଥପର ହୋଇ ନିଜକଥା ଭାଳି ହୁଅନ୍ତି ସର୍ବେ
ଏଭଳି କେତେକ ମଣିଷ ଅଛନ୍ତି ପରକଥା ଯିଏ ସତତ ଭାବେ ।
ସେଭଳି ମଣିଷ ପୃଥିବୀ ବକ୍ଷରେ ରହିଯାନ୍ତି ସଦା ଅମର ହୋଇ
ସ୍ୱାର୍ଥପର କେବେ ମୃତ୍ୟୁବରିନିଏ ଏକଥା ଜଗତେ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ ।
ହେଲେ ହୁଅ ପଛେ ସ୍ୱାର୍ଥପର ତୁମେ ପରହିତ ଚିନ୍ତାକର କିଂଚିତ୍
ଏହାଦ୍ୱାରା ତୁମ ଅମଙ୍ଗଳ ନୁହେଁ ଅନ୍ୟର ମଙ୍ଗଳ ହେବ ସାଧିତ ।
ସାଧାରଣତଃ ମଣିଷ ସମାଜରେ ଅନେକ ସ୍ୱାର୍ଥପର ବ୍ୟକ୍ତି ଥାଆନ୍ତି, ଯିଏ କି ନିଜ ଚିନ୍ତା ଛଡା ଆଉ କିଛି ବି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ମାତ୍ର କୋଟିକରେ ଗୋଟିଏ ଭଳି ଖୁବ୍ କମ୍ସଂଖ୍ୟକ ଲୋକ ଥାଆନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ସ୍ୱାର୍ଥଚିନ୍ତା ପରିହରି ଅନ୍ୟର ସେବାରେ ଲାଗିପଡିଥାନ୍ତି । କେବଳ ସେହିମାନଙ୍କୁ ହିଁ ମହାପୁରୁଷ ଆଖ୍ୟା ମିଳିଥାଏ, ଯେଉଁମାନେ ମରିଗଲା ପରେ ମଧ୍ୟ ଏ ଧରା ବକ୍ଷରେ ଅମର ହୋଇ କାଳକାଳକୁ ରହିଯାଆନ୍ତି । ମାତ୍ର ସ୍ୱାର୍ଥନ୍ୱେଷୀ ବ୍ୟକ୍ତିଟିଏ କେବେ ମରିଗଲେ, ଜଗତ ଜାଣିପାରେ ନାହିଁ । ସୁତରାଂ ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷ ସ୍ୱାର୍ଥପର ହେଲେ ହୁଅ ପଛେ, ଅନ୍ୟର କଥା ଟିକିଏ ଚିନ୍ତା କଲେ ନିଜର କୌଣସି କ୍ଷତି ହେବନାହିଁ, ବରଂ ଦୁଃଖୀର ଦୁଃଖ ସାମାନ୍ୟ ଲାଘବ ହୋଇପାରେ । ଆସ ଏ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ମହାମାନୀ ଈଶ୍ୱରଚନ୍ଦ୍ର ବିଦ୍ୟାସାଗରଙ୍କ ଜୀବନର କଥାଟିଏ ଶୁଣିବା ।
