ଦିନେ ରାଜା କୃଷ୍ଣ ଚନ୍ଦ୍ର ଗୋପାଳର ବୁଦ୍ଧି ପରୀକ୍ଷା କରିବା ଲାଗି ନିଜର ଅଙ୍ଗୁଳିରୁ ସୁନା ମୁଦିଟା କାଢି ତାଙ୍କର ଉଆସ ବାହାରେ ଥିବା କୁଅ ଭିତରକୁ ପକାଇ ଦେଇ ଗୋପାଳକୁ କହିଲେ – ଗୋପାଳ ଏ କୁଅ ଭିତରେ ମୋର ସୁନା ମୁଦିଟି ବାହାର କରି ଦେଲେ ମୁଁ ତୁମକୁ ହଜାରେ ଟଙ୍କା ପୁରସ୍କାର ଦେବି, ନୋହିଲେ ତୁମକୁ ଏ ରାଜ୍ୟ ଛାଡି ଚାଲି ଯିବାକୁ ହେବ । ରାଜାଙ୍କର କଥା ଶୁଣି ଗୋପାଳ ଭାଣ୍ଡ କହିଲା – ମହାରାଜ! ଏ ଗୋଟା କିବା କଥାର କଥା ଯେ ଏଥି ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ଛାଡି ଚାଲି ଯିବାକୁ ହେବ? ଆପଣ ଏଇଠି ଠିଆ ହୋଇ ଥାଆନ୍ତୁ, ମୁଁ ଯାଉଛି କୂଅ ଭିତରେ ପଶି ପାଣିରେ ବୁଡି ମୁଦିଟିଏ କାଢି ଆଣିବି । ରାଜା ଟିକିଏ ହସି ଦେଇ କହିଲେ – କୂଅ ଭିତରେ ପଶିଲେ ହେବ ନାହିଁ ଗୋପାଳ, ଯଦି ବୁଦ୍ଧି ଅଛି ତେବେ ଠିଆ ହୋଇ ମୁଦିଟିକୁ ହାତ ପାହାନ୍ତକୁ ଘେନି ଆସ । ଦଉଡି ବା ଜଞ୍ଜିରରେ କୌଣସି ଜିନିଷ ବାନ୍ଧି କିମ୍ବା କାହାକୁ ପଠାଇ ଆଣିଲେ ହେବ ନାହିଁ ।

                 ଏ କଥା ଶୁଣି ଗୋପାଳ ଟିକିଏ ରହି ଯାଇ ମନେ ମନେ ଭାବି କହିଲା – ମହାରାଜ! ଯଦି ବିନା ସାହାଯ୍ୟରେ ମୁଦିଟିକି ମୋ ହାତ ପାଖକୁ ଘେନି ଆସିବି, ତେବେ ମୋତେ ଆଠ ଦିନ ସମୟ ଦିଅନ୍ତୁ । ସେ କହିବା ଅନୁସାରେ ଆଗ କୂଅଟିରୁ ପାଣି କାଢି ଶୁଖାଇ ଦିଅନ୍ତୁ । ତାଛଡା ରୀତିମତ ଜଣେ ଦରୁଆନ ଜଗି ରହୁ ତେଣିକି ଯାହା ହେବ ମୁଁ କରିବି ।