ଭୋଜରାଜ ମନେ ମନେ ଭାବିଲେ, ଆଜିକୁ ତିରିଶଦିନ ହେଲାଣି ମୁଁ ଚେଷ୍ଟାକରି ଆସୁଛି ମାତ୍ର ଏଯାଏଁ ସିଂହାସନରେ ବସି ପାରିଲି ନାହିଁ । ଆଉ ଦୁଇଜଣକପରେ ମୋତେ ଆଉ କେହି ବାଧା ଦେଇ ପାରିବେନି । ମୁଁ ଆରାମ୍ ରେ ସିଂହାସନରେ ବସିବି? ଏକଥା ଭାବୁ ଭାବୁ ସେଇ ରାଜ ସିଂହାସନ ପାଖରେ ପହଁଚିଲେ । ପରବର୍ତ୍ତି ପୂତ୍ତଳିକା ଜୟମତୀ ଆସି କହିଲା, “ଭୋଜରାଜ! ଆପଣ ଜାଣନ୍ତିକି ମହାରାଜ...

ଭୋଜରାଜ ସିଂହାସନରେ ବସିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁ କରୁ ତିରିଶ ଦିନ ବିତିଗଲା । ତାଙ୍କର ସବୁ ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷା, ସ୍ୱପ୍ନ ଚୂର୍ମାର୍ ହୋଇଗଲା । ତଥାପି ସେ ନିରାଶ ନହୋଇ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ସହିତ ପରଦିନ ଯାଇ ସିଂହାସନ ପାଖରେ ପହଁଚିଲେ । ପୁତ୍ତଳିକା କୌଶଲ୍ୟା ଉଭା ହୋଇ କହିଲା, “ଭୋଜରାଜ ମହୋଦୟ! ଆପଣ ଏ ସିଂହାସନରେ ବସିବାର ଆଶା ତ୍ୟାଗ କରିଦିଅନ୍ତୁ । କାରଣ ମହାରାଜ...

ବତ୍ରିଶ ଦିନ ଭୋଜରାଜ ନିଜର ଶେଷ ଇଚ୍ଛା ଶେଷ ପୁତ୍ତଳିକାକୁ କହିବା ପାଇଁ ଅଗ୍ରସର ହେଲେ । ଚିରାଚରିତ ଢଙ୍ଗରେ ରାଜା ସିଂହାସନରେ ପାଦଥାପିବା ମାତ୍ରେ ଶେଷ ପୁତ୍ତଳିକା ରୂପମତୀ ରୂପଧାରଣ କରି ହସହସ ମୁଖରେ କହିଲା, “କ’ଣ ରାଜାଭୋଜ! ଆଜି ତ ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ସିଂହାସନ ଆରୋହଣ କରିବାର ପୂର୍ବ ଉତ୍ସାହ ନାହିଁ । ଘଟଣା କ’ଣ? ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ପରିବର୍ତନ ଆସିବାର କାରଣ କ’ଣ?”...