କରାଳ ମୁଖ କୁମ୍ଭୀର ହସିହସି କହିଲା ଶୁଣ ମିତ୍ର, ପ୍ରତିଦିନ ତୁମଠାରୁ ନେଇଯାଇଥିବା ଫଳଗୁଡ଼ିକ ଅତି ସନ୍ତୁଷ୍ଟଭାବରେ ମୋର ପତ୍ନୀ ଖାଇବା ପରେ ଚିନ୍ତା କଲେ ଯେ ତୁମ ମିତ୍ର ଆମକୁ ଦେଉଥିବା ଫଳଗୁଡ଼ିକ ସ୍ୱାଦକୁ ମୁଁ ଭୁଲି ପାରୁନାହିଁ । ଆଚ୍ଛା କହିଲ ଏହି ଅମୃତତୁଲ୍ୟ ଫଳକୁ ତୁମର ମିତ୍ର ସବୁଦିନ ଖାଇ ମିତ୍ରଙ୍କର କଲିଜାଟା ନିଶ୍ଚୟ ଏହି ଫଳଗୁଡ଼ିକଠାରୁ ବହୁ ଅମୃତତୁଲ୍ୟ ହୋଇଥିବ । ମୋର କିନ୍ତୁ ଇଚ୍ଛା ହୋଇଛି ଯେ ତୁମେ ତୁମର ମିତ୍ରଙ୍କଠାରୁ ଫଳ ନଆଣି ବରଂ ତୁମ ମିତ୍ରଙ୍କର କଲିଜାଟା ଆଣି ଦିଅ, ମୋର ସେହି କଲିଜାକୁ ଖାଇବାରେ ମନ ବଳିଛି । ତାହା ଯଦି ତୁମେ ମୋତେ ଆଣି ନଦେବ ତାହାହେଲେ ମୁଁ ଆଉ ମୋ ପ୍ରାଣ ରଖିବି ନାହିଁ । ତେଣୁ ହେ ମିତ୍ର, ମୋର ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ଶାନ୍ତି କରିବା ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛି ।

                କୁମ୍ଭୀରର ଏପରି କଥା ଶୁଣି ଚତୁର ବାନର ଖୁବ୍ ହସିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଆଉ କହିଲା – ବାଃ, ମୁଁ ଦେଖୁଛି ତୁମଠାରୁ ଏପରି ଜଣେ ମୁର୍ଖବଂଧୁ ମୁଁ ଆଉ କେଉଁଠାରେ ଦେଖିନାହିଁ । ମୋର ଭାଉଜଙ୍କର ଏତେ ବଡ଼ ଚିନ୍ତାକୁ ଯେ ମୁଁ ସହଜରେ ତୁଲାଇ ଦେଇ ପାରିଥାଆନ୍ତି ତାହା ତୁମେ ପ୍ରଥମରୁହିଁ ମୋତେ କହିବାର ଥିଲା, କାରଣ ଏବେତ ତାହା ସଫଳ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ବୋଲି ଚିନ୍ତିତ ହୋଇ ପଡ଼ିଲିଣି । ମହା ମହା ପଣ୍ଡିତ କହିଛନ୍ତି, କାଲି ଯାହା କରିବାର ଅଛି, ତାହାଆଜି କର, ଆଜି ଯାହା କରିବାର ଅଛି ବର୍ତ୍ତମାନ କର । ହେଲେ ହେ ମିତ୍ର ତୁମେ ମୋ ସ୍ଥାନଠାରୁ ବହୁତ ଦୂର ଗଭୀର ସମୁଦ୍ର ମଧ୍ୟକୁ ନେଇ ଆସି ସାରିଲଣି, ମୋର ପ୍ରିୟ ଭାଉଜଙ୍କୁ ଦେଖିବା ନିମନ୍ତେ ମୋର ପ୍ରାଣ ଯେପରି ବିକଳ ହେଉଛି ସେହିପରି ବ୍ୟସ୍ତ ମଧ୍ୟ ହେଉଛି । ତେଣୁ ଭାଉଜ ଭାବୁଥିବେ ଯେ ମୋର ମିତ୍ରକୁ ଧରି ଆଉ ଅଳ୍ପକ୍ଷଣ ପରେ ସେ ଆସି ଏଠାରେ ପହଞ୍ଚିଯିବେ । ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚିବାପରେ ସେ ଯେତେବେଳେ ଜାଣିପାରିବେ ଯେ ତାଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ଏବେ ପୂରଣ ହୋଇପାରୁନାହିଁ, ଆଉ ମଧ୍ୟ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଏଥିରେ ତାଙ୍କ ମନରେ ଯେଉଁ ଦୁଃଖ ହେବ ତାହା ଏହିପରି ସଫଳତା ଦେବାରେ କୌଣସି ଲାଭ ହେବନାହିଁ । କାରଣ ମୁଁ ଜାଣେ ମୋର କଲିଜା ହେଉଛି ମୋ ଜୀବନର ସର୍ବସ୍ୱ । ମୋ ଶରୀରର ସବୁଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ବସ୍ତୁ, ସେଥିଲାଗି ମୁଁ ମୋର କଲିଜାକୁ ସମସ୍ତ ବିପଦରୁ ରକ୍ଷା କରିବା ନିମନ୍ତେ ସେହି ଜାମୁଗଛର ଏକ କୋରଡ଼ ମଧ୍ୟରେ ସଦାସର୍ବଦା ଲୁଚାଇ କରି ରଖିଥାଏ । ତୁମେ ଏତେଦୂର ସମୁଦ୍ରରେ ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ଭାଉଜଙ୍କର ଏତେ ସୁନ୍ଦର ମାଗୁଣିକଥା ମୋତେ ବା କିପରି ନ କହିଲ, ସେଥିଲାଗି ମୁଁ ଏବେ ଚିନ୍ତାରେ ପଡ଼ିଗଲିଣି । ଭାଉଜଙ୍କଠାରେ ପହଞ୍ଚିଯିବାରେ ଆଉ ଲାଭ ବା କ’ଣ ହେବ । ତୁମେ ମୋର କଲିଜା ନଥିବା ଶରୀରଟାକୁ ଆଣି ମୋତେ ଆଉ ମୋର ଭାଉଜଙ୍କୁ ଏପରି ହନ୍ତସନ୍ତକରି କି ଲାଭ ପାଇବ ମିତ୍ର ।

                କରାଳମୁଖ କୁମ୍ଭୀର ରକ୍ତମୁଖା ବାନରର ଚରିତ୍ର ପ୍ରତି ସଂଦେହ କରିପାରିଲା ନାହିଁ । ବରଂ ସେ ଯାହା ଯାହା କହିଲା, ତାହା ଶୁଣିବା ପରେ କହିଲା – ହେ ମିତ୍ର, ଏପରି ଏକ ଭୁଲକରି ମୁଁ ପସ୍ତାଉଅଛି, କ’ଣ କରିବା ବରଂ ଯେତିକି ପଥ ମୁଁ ଆସି ସାରିଛି ପଥ ଫେରିବାର ଯେଉଁ କଷ୍ଟ ହେବ ତାହା କରିବା ଲାଗି ମୁଁ କୁଣ୍ଠିତ ନୁହଁ, କିପରି ମୋର ସ୍ତ୍ରୀ ତଥା ତୁମର ଭାଉଜ ତୁମର କଲିଜାକୁ ଭୋଜନକରି ଖୁସି ହେବେ ମୋର ସେହି ଚିନ୍ତା, ଚାଲ ଆଉ ଥରେ ଏଠାରୁ ଫେରିଯିବା ଆଉ ତୁମର ବାସସ୍ଥାନରୁ ତୁମର କଲିଜା ଧରି ଆମେ ଫେରି ଆସିବା ।