ଏକ ବିଶାଳ ନଗରୀ ଥିଲା । ସେଠାରେ ଜଣେ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ବାସ କରୁଥିଲେ । ଦିନେ ସେ ମନେ ମନେ ଠିକ୍ କଲେ ହିମାଳୟକୁ ଯାଇ ତପସ୍ୟା କରିବେ । ଶେଷରେ ସେଇଆ ହେଲା । କଠୋର ତପସ୍ୟା କରି ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ସିଦ୍ଧିଲାଭ କଲେ । ସେଥିରେ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷକୁ ଯାଇ ଫେରିବା ସିଦ୍ଧି ଥିଲା ଅନ୍ୟତମ ।
ହିମାଳୟରୁ ଫେରି ଆତ୍ମବଡିମା ପ୍ରକାଶ ପାଇଁ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ସିଦ୍ଧିର କୌଶଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ ବି କଲେ । ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀଙ୍କର ଅଲୌକିକ ଶକ୍ତି ଯିଏ ଦେଖିଲା ପ୍ରଶଂସା ନକରି ରହି ପାରିଲା ନାହିଁ ।
ସେହି ସମୟରେ ନଗରୀରେ ଏକ ରାକ୍ଷସ ଉପଦ୍ରବ କରୁଥାଏ । ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀଙ୍କ ସିଦ୍ଧି ସମ୍ପର୍କରେ ସେହି ରାକ୍ଷସ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲା । ସୁତରାଂ ରାକ୍ଷସ ନିଜର ରୂପ ବଦଳାଇ ଏକ ସାଧାରଣ ମଣିଷ ରୂପେ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ନିକଟକୁ ଗଲା ।
ଏବେ ରାକ୍ଷସ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀଙ୍କୁ ଅତି ବିନମ୍ରଭାବରେ କହିଲା, “ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ମହାଶୟ, ଦୟାକରି ମୋତେ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷକୁ ଯିବା କୌଶଳ ବତାଇ ଦିଅନ୍ତୁ ।”
ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ତ ଅତି ଚତୁର ଥିଲେ । ସେ ଭାବିଲେ ଏହାର ଅନ୍ତରାଳରେ ନିଶ୍ଚୟ କିଛି ରହସ୍ୟ ରହିଛି । ତେଣୁ ସେ ଏହି ବିଦ୍ୟା ନ ଶିଖାଇବା ଆଳରେ କହିଲେ, “ମୋତେ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷକୁ ଏକା ଏକା ଯିବାର କୌଶଳ ଜଣାଅଛି । କାହାକୁ ସାଥୀରେ ନେଇ ଯିବା ଜଣା ନାହିଁ ।”
