ଏଇ କଥାକୁ ନେଇ ଅଜା କହିଲେ – ତା’ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ମୋଡା ଖବର କାଗଜଟାକୁ ଫର୍ଦ୍ଧ ଫର୍ଦ୍ଧ କରି ଖୋଲି ପକାଇଲେ । ଶଳା – କାଗଜଟା ଖୋଲୁ ଖୋଲୁ ପୁଣି ସେହି ଖବର, ଆବେ ଆର ଗାଁର ଏ ଦିନା ପ୍ରଧାନ କିଏ । ତା’ର ପୁଣି ସତିଆ ବୋଲି ଗୋଟାଏ ଝିଅ ଥିଲା । ଆବେ ତମ ଭିତରୁ ୟାଙ୍କୁ କେହି ଜାଣିଛ କିବେ, ଦେଖୁନା ଦେଖୁନା ଯୌତୂକ ଜୁଇରେ ଅଭାଗିନୀ ସତିଆ ।
ଅଜା ନାତିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏମିତି କଥା ଚାଲିଛି ମୁଣ୍ଡ ଉପର ଆମ୍ବ ଗଛରେ ଶୁଆ ସାରି ଦୁଇଟା ବସି ଏଇ ମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣୁଥିଲେ । ଏମାନଙ୍କର କଥା ସରିବା ଆଗରୁ ସେ ଶାରୀଟି କାନ୍ଦି ପକାଇଲାରୁ ବିସ୍ମିତ ହୋଇ ପଚାରିଲା ଶୁଆ ।
କୁହ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ବାଧିଲା କି ହିଆ
ନେତ୍ରରୁ ଗଡିଲା ଲୁହ
ମୋର ହୃଦ ଏବେ ହାଣି ହୋଇଗଲା
କିପରି ସହିବି କୋହ ।
ମୋ ଜୀବନ ରାଣୀ ସତ କୁହ ପୁଣି
କି ହେଲା ତୁମର ମନେ
କାହିଁକି ନେତ୍ରରୁ ଝରାଇଲ ଲୁହ
କୁହ ଆଗେ ମୋର ପ୍ରାଣେ ।
ଶୁଆ କଥା ଶୁଣି ଶାରୀ କହିଲା –
ତୁମେ ପରା ନାଥ ମୋର କୋଳଗ୍ରତ
ମଥା ଦେଇ ଶୋଇଥିଲ
ଖବର କାଗଜେ ପୁଣି କଥା ଏତେ
ଶୁଣି କିମ୍ପା ନପାଇଲା
ପୁରୁଷ ଜାତି ତ ନାହିଁ ଜାଣେ ପ୍ରୀତି
କାମ ପାଗଳା ସେ ହୋଇ
କାମ ସରି ଗଲେ ପଥର ସେ ଭଲେ
ପ୍ରିୟା ପ୍ରାଣ ନେଇ ଥାଇ ।
ଶୁଆ କହିଲା ସତରେ ଶାରୀ, ତୁମ ତିରିଲା ମାନଙ୍କର ହୃଦୟ ଖୁବ୍ କୋମଳ, ଟିକିଏ ଟାଣ କଥା କାନରେ ବାଜିଗଲେ ସେମାନେ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହୋଇ ରହି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆଖି ତମର ଓଦା ହୋଇଯାଏ । ତେବେ କଥାଟା ବୁଝିବା ଦରକାର, ସତ ନଜାଣି ସାତ କଥାରେ ସତୀ ଭୁଲିବା ପରି ତମ ମାନଙ୍କର ମନ । ତମେ କହିଲ ଦେଖି – ଗୋଟିଏ ହାତରେ କେଉଁଠି ତାଳି ବାଜିଲାଣି । ଶାରୀ କହିଲା – କ’ଣ ହେଲା –
