ତା’ପରେ ମୁଁ ପଚାରିଲି, “କାହିଁକି କହିଲେ କ’ଣ ହେଲା କି?”
ତହୁଁ ମା’ କହିଲା, “ସେପରି କଲେ ସେ କାଳେ ଭାରି ଉଦ୍ଧତ ହୋଇଯିବ ଓ ତୋର ଅବହେଳା କରିବ ।”
ତା’ପରେ ମା’ କହିଲା, “ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ବୋଲି ସବୁକଥା ତାକୁ ଆଦୌ କହିବୁ ନାହିଁ ।”
ମୁଁ ପଚାରିଲି “କାହିଁକି କହିବି ନାହିଁ?”
ଉତ୍ତର ଆସିଲା “ସେ ଯେଉଁଠି ସେଇଠି ଓ ଯାହାକୁ ନାଇଁ ତାହାକୁ ଘରର ଗୋପନୀୟ କଥା ସବୁ କହିଦେବ ।”
ମୁଁ ପଚାରିଲି “ଆଚ୍ଛା, ତାପରେ?”
ମା’ କହିଲା “ତା’ପରେ ସିଏ ଯେତେ ଭଲ କଥା କହିଲେ ମଧ୍ୟ ହଠାତ୍ ତା’ କଥାରେ ପଡି କିଛି କରିବୁ ନାହିଁ ।”
ମୁଁ ପଚାରିଲି “କଲେ କ’ଣ ହେବ?”
ମା’ର ଜବାବ୍ ହେଲା “କ’ଣ ହେବ? ତା’ପରେ ମୋତେ ଏ ଘରୁ ବାହାର କରି ଦେବାକୁ ମଧ୍ୟ ତତେ ସେ ଶିଖେଇବ ।”
ଏସବୁ ଅଜବ କଥା ଶୁଣି ମୁଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲି । ତା’ପରେ ମା’ କହିଲା, “ଶୁଣ ସିନ୍ଦୁକର ଚାବି ତୁ ତାକୁ କେବେବି ଦେବୁ ନାହିଁ ।”
ମୁଁ ପଚାରିଲି “ଦେଲେ କ’ଣ ହେବ?”
ମା’ କହିଲା “ଆରେ ବୋକା, ତୋର ସବୁ ପଇସା ନେଇ ସେ ତା’ ବାପଘରେ ପୁରାଇବ ।”
ସବୁକଥା ଶୁଣିବା ପରେ ମୁଁ ମୋ ମାକୁ ପଚାରିଲି, “ମା, ଏସବୁ କଥା ତୋ ମୁଣ୍ଡରେ କୁଆଡୁ ପଶିଲା? ଏହା ତ ନିହାତି ଅସଙ୍ଗତ କଥା ।”
ଏକଥା ଶୁଣି ମାମୁଁ କହିଲେ, “ପୁଅ, ତୋତେ ଯାହା ପଚାରୁଥିଲି ତା’ର ଉତ୍ତର ପାଇଲି । ଏବେ କହ ତ ତୋ ମା’ ତୋତେ କି ଉତ୍ତର ଦେଲା ।
ମା’ କହିଲା, “ପୁଅ କେଉଁଠି ମା’କୁ ଏସବୁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରେ? ଏବେ ମୁହଁ ବନ୍ଦ କରି ଚୁପ୍ ରହ ।” ସୁଦାମ କହିଲା “ଏତିକି କହି ମା’ ମୋ ପାଖରୁ ଉଠି ରନ୍ଧାଘର ଆଡେ ଚାଲିଗଲା ।”
ଏକଥା ଶୁଣି ମାମୁଁ ହସି ହସି ଗଡିଗଲେ । ତା’ପରେ ସେ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇଗଲେ । ଏସବୁ ଦେଖି ସୁଦାମ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା, “ମାମୁଁ, ଏ ବିଷୟରେ କିଛି ଜାଣିଥିଲେ ମୋତେ କୁହ, ମୋର ବା ମୋ ସ୍ତ୍ରୀର ଭୁଲ୍ ଥିଲେ ମୁଁ ତାକୁ ସୁଧାରି ନେବି ।”
ମାମୁଁ ପଚାରିଲେ “ମୁଁ ସବୁ ଜାଣେ, ତେବେ ତୁ ଜାଣି କ’ଣ ଲାଭ ହେବ?”
ସୁଦାମ କହିଲା “ମୁଁ ମା’ର ଭୟ ଓ ଆଶଙ୍କାର କାରଣ ଜାଣିଲେ ତାକୁ ଦୂର କରିବାକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଚେଷ୍ଟା କରିବି । ତଦ୍ୱାରା ସେ ଅନ୍ତତଃ ଟିକେ ଶାନ୍ତିରେ ରହିବ ।”
“ତେବେ ଶୁଣ । ଯେଉଁ ସବୁ କଥା ସେ ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ ବିଷୟରେ ଆଶଙ୍କା କରୁଛି, ସେସବୁ ସେ ନିଜେ ଯେତେବେଳେ ନୂଆ ବାହା ହୋଇଗଲା ସେମିତି କରିଥିଲା । ସେଇଥିପାଇଁ ତା’ର ଭୟ ।”
ଏକଥା କହି ମାମୁଁ ହସିଲେ ଓ ସୁଦାମ ମଧ୍ୟ ହସିଲା ।
ତା’ପରେ ମାମୁଁ କହିଲେ, “ସୁଦାମ! ତୋ ମା ତୋତେ ଏସବୁ କଥା କହୁଛନ୍ତି, ଯେପରି ଏହା ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ ନ ଜାଣନ୍ତି ।”
ସୁଦାମ ପଚାରିଲା “କାହିଁକି?”
ମାମୁଁ ବୁଝାଇ ଦେଲେ “ତୋ ମାଙ୍କ ପ୍ରତି ବୋହୁର ଶ୍ରଦ୍ଧା କମି ଯାଇ ପାରେ ।”
