ମକରାର ସମସ୍ତ କଥା ଉପଦେଷ୍ଟା ବୁଝି ସାରି ଫେଁ କିନା ହସି ଦେଇ କହିଲେ – ଠିକ୍ ଅଛି ମକରା, ତୋ କଥା ମୁଁ ମଞ୍ଜୁର୍ କଲି । ତେବେ ଆଗକୁ କାହିଁକି ମୁଁ ତୋତେ ବୋଲକରା କହିବି । ଏବେ ଠାରୁ ତୋତେ ମୁଁ ଅବୋଲକରା କହିବି । ପଥ ସାରା ଯିବା ମଧ୍ୟରେ ଯେତେ ବେଳେ ତୁ ଯେଉଁ ଠାରେ ଯାହା ଦେଖିବୁ, ତୋତେ ଯଦି ତାହା ଅଜଣା ଥିବ ତେବେ ତୁ ତାହା ମୋଠାରୁ ପଚାରି ବୁଝି ନେବୁ । ମୁଁ ସେ ବିଷୟରେ ଯାହା ଜାଣିଥିବି ତୋତେ ନିଶ୍ଚୟ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝେଇ ଦେବି ହେଲାତ ।
ଅବୋଲକରା ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କ କଥାରେ ହୁଁ ମାରିବାରୁ ଚତୁର ବ୍ୟଙ୍ଗକାର କହିଲେ ଆଜି ତୁ ଘରକୁ ଯା, ଆସନ୍ତା କାଲି ସକାଳୁ ଶୁଭ ବେଳା ଦେଖି ବାହାରି ଆସିବୁ । ମୁଁ ଏଣେ ଘରୁ ଯିବା ନିମନ୍ତେ ଗଣ୍ଠିଲି ପତ୍ର ସବୁ ବାନ୍ଧି ଠିକ୍ କରି ଦେଉଛି ।
ତୀର୍ଥ ଯିବାକୁ ଅବୋଲକରାର ମନ ଉଚ୍ଚାଟ ହେବା କାରଣରୁ ରାତିରେ ଆଉ ତାକୁ ଠିକ୍ସେ ନିଦ ହେଲା ନାହିଁ । କିପରି ଶୀଘ୍ର ରାତି ପାହିବ । ରାତି ପାହି ସକାଳ ହେଲା, ରାତିରୁ ଶୁଭ ବେଳା ଠିକ୍ କରି ସାରି ଥିଲା ଅବୋଲକରା । ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଅବୋଲକରା ଆସି ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କ ଘରେ ହାଜର୍ ହୋଇ ଗଲା । ଚତୁର ବ୍ୟଙ୍ଗକାର ମକରାକୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ କହି ପକାଇଲେ –
ଉଠାଅ ଗଣ୍ଠିଲି ବେଳ ହେଲା ଜାଣି
ବୋଲକରା ଶୁଭ ବେଳା ।
ଚାଇଁ ଚାଇଁ ଖରା ଫାଇଁ ଫାଇଁ ଆସେ
ସମୟ ଯେ ଗଡି ଗଲା ।
ହସ୍ତରେ ଲଣ୍ଠନ କାଖେ ଛତା ଧନ
ଆଉ ଯାହା ଆନ ଆନ ।
ଧରି ହରି ନାମ ଜପୁ ଥାଅ ଧନ
ତୀର୍ଥକୁ ହେବା ଗମନ ।
ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କ ମୁଖରୁ ଏପରି ଆଦେଶ ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ଅବୋଲକରାର ମନକୁ କ’ଣ ଆସିଲା କେଜାଣି, ହଠାତ୍ ନାହିଁ ବୋଲି କହି ପକାନ୍ତେ ଚତୁର ବ୍ୟଙ୍ଗକାର କହିଲେ – କିରେ ନାତି ଟୋକା, ତୋର ଏବେ ପୁଣି କ’ଣ ହେଲାକିରେ, ହଠାତ୍ ଅବୋଲକରା ହୋଇ ଗଲୁ ଯେ – ଶୁଭ ବେଳା ଜାଣି ଶୁଣି ନାସ୍ତି ବାଣୀ କରୁ ପୁଣି । ମକରା କହିଲା –
ତେମେ ଆପଣେ କେଡେ ବଡ ପଣେ
ନାଲି ଲୁଗାକୁ ଗାମୁଛା
ତୁମ ମନେ ନାହିଁ ମୋର କାହିଁ କାହିଁ
ମନ କରି ଦେଲ ପେଚା ।
ମକରାର କହିବା କଥା ଶୁଣି ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କର ମନରେ ହେଜ ଆସିଲା । ଟୋକାଟା ରାତିରେ ମୋତେ ଚେତାଇ ଦେଇ ଯାଇ ଥିଲା ଯେ ତା’ର ଗାମୁଛା ଖଣ୍ଡିଏ ଦରକାର । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଡାକି ଚତୁର ବ୍ୟଙ୍ଗକାର କହିଲେ, ସିନ୍ଧୁକ ଭିତରେ ଯେଉଁ ପାକଲା ଗାମୁଛା ଖଣ୍ଡିଏ ଅଛି, ସେହି ଖଣ୍ଡକ ବାହାର କରି ଆଣି ମକରାକୁ ଦେଇ ଦିଅନା ।
ଉପଦେଷ୍ଟାଙ୍କର କଥା ଶୁଣି ସହଧର୍ମିଣୀ ସିନ୍ଧୁକ ଭିତରୁ ପାକଲା ଗାମୁଛା ଖଣ୍ଡିକ ଆଣି ମକରା ହାତକୁ ବଢାଇ ଦିଅନ୍ତେ ଚତୁର ବ୍ୟଙ୍ଗକାର କହିଲେ –
ଉଠାଅ ଗଣ୍ଠିଲି ଶୁଭ ଯିବ ଚାଲି
ପାକଲା ଗାମୁଛା ନେଲ
ମୁଖେ ହରି ନାମ ଜପୁ ଥାଅ ଧନ
ଆଉ କିବା ଦରକାର ।
ହେ ବାଙ୍କ ବିହାରୀ ନମୋ ନର ହରି
ଜୟ ଜଗତର ନାଥ
ପାଚିଲା ଗାମୁଛା କାନ୍ଧରେ ହସିଲା
ଆଉ କିଆଁ ବିଳମ୍ବିତ ।
