ବିରବଲ କହିଲେ – ତୁମର ସ୍ୱପ୍ନରେ ଦେଇଥିବା ଟଙ୍କା କଥା ଯଦି ସତ୍ୟ ହୋଇପାରିବ, ତାହାହେଲେ ଦର୍ପଣ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଟଙ୍କାକୁ ନେବା କାହିଁକି ସତ୍ୟ ହୋଇ ନ ପାରିବ ।
ବିରବଲଙ୍କ ଏପରି ବିଚାରରେ ସାଙ୍ଗ ଜଣକ ହଡବଡେଇ ଗଲା । ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କହି ପକାଇଲା ନାହିଁ ଆଜ୍ଞା, ମୁଁ ମୋର ସାଙ୍ଗକୁ ସତରେ ଟଙ୍କା ଧାର ଦେଇନଥିଲି । ଏହି ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ପରେ ମୋର ଧାରଣା ହୋଇଥିଲା ଯେ, ମୁଁ ମୋର ସାଙ୍ଗକୁ ସତରେ ବୋଧେ ଶହେ ଟଙ୍କା ଧାର ଦେଇଥିଲି ମୁଁ ସେହି ଟଙ୍କାକୁ ତାଙ୍କୁ ମାଗୁଥିଲି । ଏପରି ଭୁଲ୍ ନିମନ୍ତେ ସାଙ୍ଗଙ୍କୁ ଭୁଲ୍ ମାଗୁଛି ।
ଏଥର ସାଙ୍ଗ ଜଣଙ୍କ ଟଙ୍କା ଦେଇନଥିବା କଥା ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଗଲାରୁ ବିରବଲ ସେହି ବିଚାର ସଭାରେ ଘୋଷଣା କଲେ ଯେ ସାଙ୍ଗକୁ ବିନା କାରଣରୁ ଟଙ୍କା ମାଗି ଅପମାନିତ କରିବା ସହିତ ମାନସିକ ଅଶାନ୍ତିରେ ପକାଇଥିବା ଅପରାଧରେ ଦୋଷୀ ସାଙ୍ଗ ନିର୍ଦୋଷ ସାଙ୍ଗକୁ ଦୁଇଦିନ ମଧ୍ୟରେ ପାଂଚଶହ ଟଙ୍କା ଜୋରିମାନା ସ୍ୱରୂପ ସମ୍ରାଟଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ ଦାଖଲ କରିବେ ।
ବିରବଲଙ୍କର ବିଚାରରେ ଦଣ୍ଡିତ ହୋଇ ସାଙ୍ଗଟି କାନ ମୁଣ୍ଡ ଆଉଁସି ହୋଇ ଘରକୁ ଫେରିଗଲେ । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଘରୁ ପାଂଚଶହ ଟଙ୍କା ଆଣି ଦରବାରରେ ଦାଖଲ କଲେ । ସମ୍ରାଟ୍ ବିରବଲଙ୍କର ଏହି ଚତୁର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଖୁସି ହୋଇ ରାଜସଭା ତରଫରୁ ପୁରସ୍କାର ଘୋଷଣା କଲେ ।
