ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଭୃତ୍ୟ

ରାଜା ବିକ୍ରମ ପୁଣି ଥରେ ବେତାଳକୁ ନିଜ ଅକ୍ତିଆରକୁ ଆଣି କାନ୍ଧ ଉପରେ ପକାଇ ଚାଲିଲେ । ଏହା ଦେଖି ବେତାଳ କହିଲା- “ ବିକ୍ରମ! ତୁମେ ତୁମ ଜିଦ୍ ରେ ଅଟଳ । କାହିଁକି ତୁମେ ମୋତେ ସେହି ଯୋଗୀ ପାଖକୁ ନେଇ ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛ? ମୁଁ ତୁମକୁ ପ୍ରଥମେ କହିଛି ସେ ଆଦୌ ଭଲ ଲୋକ ନୁହେଁ । କିନ୍ତୁ ତୁମେ ମୋ କଥା ଶୁଣୁ ନାହଁ । ଯଦି ମୋତେ ସାଙ୍ଗରେ ଆଣିଲଣି ରାସ୍ତା କାଟିବା ପାଇଁ ମୁଁ ତୁମକୁ ଆଉ ଏକ କାହାଣୀ କହୁଛି, ଶୁଣ ।”

        ପ୍ରାଚୀନ କାଳରେ ବର୍ଦ୍ଧମାନ ରାଜ୍ୟରେ ରୂପସେନ ନାମକ ଜଣେ ରାଜା ଥିଲେ । ରୂପସେନ ପ୍ରବଳ ପ୍ରତାପୀ, ନ୍ୟାୟପ୍ରିୟ ଏବଂ ଦୟାଳୁ ଥିଲେ । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ ରୂପସେନ ଦାନୀ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ । ଦୂରଦୂରାନ୍ତରୁ ଆସୁଥିବା ଜ୍ଞାନୀ, ପଣ୍ଡିତମାନଙ୍କର ସେ ଖୁବ୍ ଆଦର କରୁଥିଲେ । ଦିନେ ପଡୋଶୀ ରାଜ୍ୟର ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ରୂପସେନଙ୍କର ଦରବାରକୁ ଆସି କହିଲା- “ମହାରାଜ! ମୁଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖୀ । ଆପଣ ମୋତେ ଦୟାକରି ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ ।” ଲୋକଟିର କଥା ଶୁଣି ମହାରାଜ କହିଲେ- “ତୁମେ କି ପ୍ରକାର ସାହାଯ୍ୟ ମୋ ଠାରୁ ଆଶା କରୁଛ । ଲୋକଟି କହିଲା- “ମହାରାଜ! ମୋ ପାଖରେ ବର୍ତ୍ତମାନ କିଛି କାର୍ଯ୍ୟ ନଥିବାରୁ ମୁଁ ମନେ ମନେ ଦୁଃଖିତ । ଆପଣ ମୋତେ ସେବା କରିବା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଦିଅନ୍ତୁ । ମୁଁ ଜଣେ ସଚ୍ଚା ସିପାହୀ ଅଟେ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ପ୍ରକାଶ କରୁଛି ।” ଲୋକଟିର କଥା ଶୁଣି ସାରିବାପରେ ମହାରାଜ କହିଲେ- “ଠିକ୍ ଅଛି ମୁଁ ତୁମ କଥାରେ ରାଜି । ହେଲେ ତୁମେ ନିଃସଂକୋଚ ସହକାରେ କୁହ ମୁଁ ତୁମକୁ କାର୍ଯ୍ୟ ବାବଦରେ କେତେ ପାରିଶ୍ରମିକ ଦେବି? ଲୋକଟି କହିଲା- “ମହାରାଜ! ମୋର ଦୈନିକ ଏକ ଶହ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣମୁଦ୍ରା ଆବଶ୍ୟକ ।”

        ଲୋକଟିର କଥା ଶୁଣି ଦରବାରରେ ସମସ୍ତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ । ରାଜା ପଚାରିଲେ- “ତା’ହେଲେ ତୁମର ନାମ କ’ଣ? ଲୋକଟି କହିଲା, “ମୋର ନାମ ବିପ୍ରବର ଅଟେ ମହାରାଜ । ରାଜା କହିଲେ- ତୁମକୁ ବାଦ୍ ଦେଲେ ତୁମର ଆଉ କିଏ ସବୁ ଅଛନ୍ତି? ଲୋକଟି କହିଲା- “ମୋର ପରିବାର କହିଲେ ମୋର ପତ୍ନୀ, ମୋର ପୁତ୍ର ଏବଂ କନ୍ୟାକୁ ବୁଝାଏ । ରାଜା ଲୋକଟିର କଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲେ- “ତୁମର ଏତେ ଛୋଟ ପରିବାର ଅଥଚ ପ୍ରତିଦିନ ଏକଶହ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣମୁଦ୍ରା ନେଇ ତୁମେ କଣ କରିବ? ଦରବାରରେ ଉପସ୍ଥିତ କର୍ମଚାରୀମାନେ ଲୋକଟିକୁ ପାଗଳ ବୋଲି ଭାବୁଥାଆନ୍ତି । କେହି କେହି ମଧ୍ୟ ଲୋକଟି ରାଜାଙ୍କୁ ମୂର୍ଖ ବନାଇବାକୁ ଆସିଛି ବୋଲି ଭାବୁଥାଆନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଲୋକଟି ପୁରା ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟ ସହକାରେ ରାଜାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥାଏ । ପୁଣି ଆଉ ଥରେ ରାଜାଙ୍କୁ କହିଲା- “ମହାରାଜ! ଏହାଠାରୁ କମ୍ ବେତନରେ ମୁଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବି ନାହିଁ ।” ରାଜା ଯେପରି ତା’ର କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣିବାକୁ ଚାହିଁଲେ, ଲୋକଟି ରାଜାଙ୍କୁ କହିଲା, “ମହାରାଜ! ମୁଁ ଯାହା କରି ପାରିବି ତାକୁ ଅନ୍ୟ କେହି କରିପାରିବେ ନାହିଁ ।”


ଗପ ସାରଣୀ

ତାଲିକାଭୁକ୍ତ ଗପ