ରାଜା ମୋହିନୀର ଏପରି କଥା ଶୁଣି କିଛିଟା ଆଶ୍ୱସ୍ତ ହୋଇ ରାଜନଅରକୁ ଫେରିଗଲେ । ତା’ପରେ ରବିଗୁପ୍ତ ସବୁ କିଛି ଗୋଟିଏ ଚିଠିରେ ଲେଖି ଚନ୍ଦ୍ରସିଂହଙ୍କ ପାଖକୁ ପଠାଇଲେ । ବୀରସିଂହ ବଡମାନଙ୍କ ଆଶିର୍ବାଦ ଓ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଶୁଭେଚ୍ଛା ସହ ହରିପୁର ଗ୍ରାମରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲା । ସେଠାରେ ଗୁପ୍ତରେ ଦୁହିଁଙ୍କର ବିବାହ ସମାପ୍ତ ହେବା ପରେ ସେ କନ୍ୟାକୁ ଧରି ଘୋଡା ଛୁଟାଇ ନିଜ ଗ୍ରାମକୁ ଫେରି ଆସିଲା ।
ଗୁପ୍ତଚରଙ୍କଠାରୁ ଏକଥା ଶୁଣି ରାଜା ଭୀଷଣ କ୍ରୋଧାନ୍ୱିତ ହୋଇ ତାଙ୍କର କେତେକ ସୈନ୍ୟଙ୍କୁ ସେ ଡାକି କହିଲେ, “ତୁରନ୍ତ ବୀରସିଂହକୁ ବଧ କରି କନ୍ୟାକୁ ବଳପୂର୍ବକ ଘେନି ଆସ ।”
ବୀରସିଂହ ଉପସ୍ଥିତ ବିପଦ ଦେଖି ଭଗବାନ୍ ଶିବଙ୍କୁ ଆରାଧନା କଲା । ଶିବ ନିଜେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହୋଇ ବୀରକୁ ଏକ ଭୟଙ୍କର ଆୟୁଧ ଦେଇ କହିଲେ, “ବୀର, ନେ ଏଇ ଆୟୁଧ ଦ୍ୱାରା ତୁ ତୋର ଶତ୍ରୁ ସଂହାର କର ।” ଏକଥା କହି ଶିବ ସେଠାରୁ ତୁରନ୍ତ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ହୋଇଗଲେ ।
ଅଳ୍ପ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ବୀରସିଂହ ସମସ୍ତ ସୈନିକଙ୍କୁ ନିପାତ କରିଦେଲେ । ଏସବୁ ଦୃଶ୍ୟ ପାହାଡ ଉପରୁ ସେ ରାଜା ନିଜେ ଦେଖୁଥିଲେ, ସେ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପଠାଇ ଦେଇ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ରହିପାରି ନଥିଲେ । ତେଣୁ ସେ ମଧ୍ୟ ଯୁଦ୍ଧ କରିବାକୁ ଆସୁଥିଲେ । ଦୂରରୁ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ରାଜା ଦେଖିଲେ ଯେ ଜଣେ ଶିବଭକ୍ତଙ୍କୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ବୀରସିଂହ ଯୁଦ୍ଧ ନ କରି ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କଲା । ଏକଥା ଦେଖି ରାଜା ଏକ ଶିବଭକ୍ତର ଛଦ୍ମବେଶରେ ବୀରସିଂହ ପାଖକୁ ଗଲେ । ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ବୀରସିଂହ ଅସ୍ତ୍ର ତ୍ୟାଗ କରି ପ୍ରଣାମ କରନ୍ତେ ରାଜା ଏଭଳି ସୁଯୋଗ ପାଇ ବୀରସିଂହକୁ ତରବାରୀରେ କାଟି ଦେବାକୁ ବାହାରିଲେ । ଅଥଚ ତରବାରୀ ଚଳାଇବା ମାତ୍ରେ ତାହା ଏକ ଫୁଲମାଳାରେ ପରିଣତ ହୋଇ ବୀରସିଂହର ଗଳାରେ ଝୁଲିଲା । ପରେ ପରେ ତାଙ୍କର ନିଜ ଲୋକ ସବୁ ଆସି ସେଠାରେ ପହଁଚିଗଲେ ।
ଏ ଘଟଣା ଘଟିବା ପରେ ପରେ ଭଗବାନ୍ ଶିବ ସେଠାରେ ଆବିର୍ଭାବ ହୋଇ କହିଲେ, “ବୀରସିଂହ, ଏବେ କି ବର ମାଗୁଛୁ ମାଗ ।”
ବୀରସିଂହ କହିଲା, “ପ୍ରଭୁ ମୋତେ, ମୋର ପତ୍ନୀକୁ, ଆମର ଘନିଷ୍ଠମାନଙ୍କୁ ଓ ଏଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ସମସ୍ତିଙ୍କୁ ଶିବ ସାଯୁଜ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ ।”
ଶିବ ପଚାରିଲେ “ତୁମର ଅପକାର କରିଥିବା ଏଇ ପାପାତ୍ମା ରାଜାକୁ ମଧ୍ୟ କ’ଣ ତାହା ଦିଆଯିବ?”
ବୀରସିଂହ କହିଲା, “ପ୍ରଭୁ, ଏହି ରାଜା ଶୈବ ଚିହ୍ନ ଦେହରେ ଧାରଣ କରିଛି ଏବଂ ଆପଣଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦର୍ଶନ ଲାଭ କରିଛି, ତା’ପରେ ବି ସେ ଆଉ ପାପାତ୍ମା ହୋଇ ରହିଲା କିପରି?” ବୀରକଥା ଶୁଣି ଭଗବାନ୍ ଶିବ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ସମସ୍ତିଙ୍କୁ ଧରି କୈଳାଶକୁ ଗଲେ ।
ବିଶେଷ ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ:- କେତେକ କାହାଣୀ ମନୋରଂଜନ ଏବଂ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଉବ୍ଦେଶ୍ୟରେ କେବଳ କଳ୍ପନା ଭାବଧାରା ଦ୍ୱାରାହିଁ ପ୍ରତିବେସିତ। ଯଦି କୌଣସି କାହାଣୀରେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଆଧାର ନଥାଏ ତାକୁ ସତ୍ୟ ମାନିବା ଅନୁଚିତ୍। ଅନ୍ୟ କେତେକ କାହାଣୀ ମନୋରଂଜନ ଏବଂ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଉବ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଲେଖା ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେଗୁଡିକ ଜାତି, ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ, ତର୍କ ହୀନତା, ଧର୍ମ ଓ ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ ପ୍ରଚାର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟରେ ଲିଖିତ ଧୁର୍ତ୍ତ ଗପ ତେଣୁ ତାକୁ ସତ୍ୟ ମାନିବା ଅନୁଚିତ୍ । ଯଦି କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିର କାଳ୍ପନିକସ୍ତର ବାସ୍ତବିକତା ସହ ମେଳନଖାଏ ଏଵଂ ଅନ୍ଧବିସ୍ଵାଶର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ଅଜ୍ଞାନତାର ଜନନୀ ହୁଏ ତେବେ ଏହାକୁ ମାନସିକ ବିକୃତତା କୁହାଯାଏ ।
