ଏକ ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ଗୋଟିଏ ଜାମୁ ବୃକ୍ଷ ଥିଲା । ସେହି ଜାମୁ ବୃକ୍ଷରେ ବର୍ଷକ ବାର ମାସ ଜାମୁକୋଳି ଫଳ ଫଳୁଥିଲା । ଗଛଟିରେ ସଦାସର୍ବଦା ଫଳ ଫଳୁଥିବା ଦେଖି ସେହି ଗଛଟିକୁ ନିଜଲାଗି ଉତ୍ତମ ପାଇ ରକ୍ତମୁଖ ନାମକ ବାନର ସେଠାରେ ବାସ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା ।
ଏମିତି କିଛିଦିନ ରକ୍ତମୁଖ ବାନର ସେହି ବୃକ୍ଷରେ ରହିବା ପରେ ସମୁଦ୍ରରେ ବାସ କରୁଥିବା ବିରାଳମୁଖ ନାମକ ଏକ କୁମ୍ଭୀର ନିଜ ଲାଗି ଏକ କୋମଳପ୍ରାୟ ବାଲୁକା ଶେଜ ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ଆସି ସେହିଠାରେ ହିଁ ପହଞ୍ଚିଗଲା । ସେତେବେଳେ ଜାମୁ ଗଛରେ ରହୁଥିବା ରକ୍ତମୁଖ ବାନର ସହିତ ତା’ର ପରିଚୟ ହେଲା । ଏହାପରେ ରକ୍ତମୁଖ ବାନର କହିଲା, ତୁମେ ମୋ ପାଖରେ ଆସି ପହଞ୍ଚିଥିବା ଜଣେ ଅତିଥି । ମୋର ଏହି ବୃକ୍ଷରେ ଫଳୁଥିବା କୋଳି ଅମୃତ ତୁଲ୍ୟ, ତେଣୁ ସେହି ଜାମୁକୋଳି ଦେଉଛି ତୁମେ ଖାଅ ।
ଏଠାରେ ରକ୍ତମୁଖ ବାନର ବିରାଳମୁଖ କୁମ୍ଭୀରକୁ ନିଜର ଅତିଥି ଭାବରେ ସ୍ୱୀକାର କରିଛି । କାରଣ କେହି ମୂର୍ଖ ହେଉ ଅଥବା ପଣ୍ଡିତ ହେଉ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଥିବା ଅତିଥି ହେତୁ ବାନର ମହତ୍ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ୟବହାର ତାକୁ ଦେଖାଇଲା । କାରଣ ଅତିଥି ସେବା କରିଥିଲେ ତା’ର ଫଳ ପୂଣ୍ୟ ତଥା ସ୍ୱର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତି ଫଳ ହୋଇଥାଏ । ଏହାବ୍ୟତୀତ ଯାହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରରୁ ବିମୁଖପ୍ରାୟ କେହି ଅତିଥି ଫେରିଯାଏ ତାହାର ଘରୁ ଦେବତା ବା ପିତୃପୁରୁଷମାନେ ଫେରିଯାଇଥାଆନ୍ତି, ଏକଥା ବାନର ଜାଣିଥିଲା । ତେଣୁ କୁମ୍ଭୀରକୁ ଜାମୁକୋଳି ଖାଇବା ନିମନ୍ତେ କହିଥିଲା ।
ରକ୍ତମୁଖ ବାନର ଏହିପରି ଶ୍ରଦ୍ଧାପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଷା କହି ବିରାଳମୁଖ କୁମ୍ଭୀରକୁ ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ପାଚିଥିବା ଜାମୁକୋଳିଗୁଡ଼ିଏ ଖାଇବାକୁ ଦେଲା ।
ବିରାଳମୁଖ ବାନର ସେଠାରେ ଜାମୁକୋଳି ଖାଇବା ସମୟରେ ବାନରକୁ ତା’ର ଉତ୍ତମ ବଂଧୁ କହି ବହୁ ସମୟ ତା’ ସହିତ ଆଳାପ ଆଲୋଚନା କଲା ଓ ଜାମୁକୋଳି ପେଟପୂରା ଖାଇସାରିବା ପରେ ନିଜର ପୂର୍ବ ସ୍ଥାନକୁ ଫେରି ଯାଇଥିଲା ।
