ତହୁଁ ସେ ଦେବକାନ୍ତ ପଟ୍ଟନାୟକ କହିଲେ ଲାଂଚ ନେଇ ସୂତା ମିଲ୍ରେ କିରାଣିଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି କାରିଗର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମସ୍ତିଙ୍କୁ ନିଯୁକ୍ତି ଦେଉଥିଲି । ସ୍ୱାର୍ଥ ଓ ଅର୍ଥ ମୋତେ ସେତେବେଳେ ପାଗଳ କରିଦେଇଥିଲା । ଅର୍ଥ ଲୋଭରେ ମୁଁ ମୋର ମାନବିକତା, ଲୋକ ସମ୍ପର୍କ ସବୁକିଛି ତୁଟାଇଛି । ଦିନେ ମୁଁ ତୁମର ପୁଅ ଶଶୀକାନ୍ତଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିପାରି ନାହିଁ । ତୁମଠାରୁ ଚିଠି ପାଇ ମୁଁ ତା’ ପ୍ରତି ଟିକିଏ ବି ସହାନୁଭୂତି ଦେଖାଇ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଆଜି ମୁଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଲଜ୍ଜିତ, ତୁମ ସ୍ନେହ ସହାନୁଭୂତି ଆଦର ନିକଟରେ ମୁଁ ବନ୍ଧା ପଡିଛି । ତୁମ ପୁଅ ଆଜି କାରଖାନାର ମାଲିକ, ନିଜ ଶିଙ୍ଗରେ ନିଜେ ମାଟି ଖୋଳି ସେ ମଣିଷ ହୋଇଛି । ମୋର ପାପ ଅର୍ଜିତ ଧନରେ ମୁଁ କୋଠାବାଡି, ଗାଡି, ବ୍ୟାଙ୍କ ବାଲାନ୍ସ ସବୁ କରିଥିଲି । କିନ୍ତୁ ଆଜି ମୋର ସେ ସବୁ କିଛି ବି ନାହିଁ । ଏବେ ବୁଝୁଛି ଧନ ଯୌବନ କେବେବି ଚିରସ୍ଥାୟୀ ନୁହେଁ । ସେଥିରେ ମତୁଆଲା ହୋଇ କୁ-କର୍ମ କରିବା ମହାପାପ । ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଏକ ଅଜଣା ରୋଗରେ ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ଏ ସଂସାର ଛାଡି ଚାଲିଗଲା । ଆଉ ସେହି ଅଜଣା ରୋଗକୁ ଭଲ କରିବାକୁ ଯାଇ ମୁଁ ମୋର ପାପ ଅର୍ଜିତ ସମସ୍ତ ସଂଚିତ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଛି । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ହେବା ପରେ ବି ମୋର ସ୍ତ୍ରୀର ସେ ରୋଗ ଆଦୌ ଭଲ ହେଲା ନାହିଁ । ଶେଷରେ ମୋତେ ପର କରି ସବୁଦିନ ପାଇଁ ସଂସାର ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ । ତେଣେ ମୋର ସମସ୍ତ ଅସାଧୁତା ମାଲିକ ଆଗରେ ଧରା ପଡିଲା । ତାପରେ ମାଲିକ ମୋତେ ମ୍ୟାନେଜର୍ ପଦବୀରୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଇସ୍ତଫା ଦେଲେ । ଏପରିକି ଛୁଟିକରି ଦେଲେ । ତା’ପରେ ସ୍ତ୍ରୀର ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ରକ୍ତଚାପ ରୋଗ ମୋତେ ପଙ୍ଗୁ କରି ଦେଇଛି । ତେଣୁ ଏବେ ମୁଁ ତିଆରି କରିଥିବା କୋଠାଘର ଭଡା ଦେଇ ଗାଆଁକୁ ଚାଲି ଆସିଛି ।
ସବୁ ଶୁଣି ସବିତା ଦେବକାନ୍ତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେବାକୁ ଯାଇ କହିଲେ, ଧୈର୍ଯ୍ୟଧର ସବୁ କିଛି ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ । ତା’ପରେ ସବିତା ଦେବକାନ୍ତ ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କୁ କହିଲେ ତାଙ୍କ ପୁଅ ବ୍ୟାଙ୍କରୁ ଋଣ ଆଣି ଛୋଟ ପରିବା ବ୍ୟବସାୟରୁ କିଭଳି ଆଜି କାରଖାନାର ମାଲିକ ହୋଇ ପାରିଛି । ଦେବକାନ୍ତ ପଟ୍ଟନାୟକ ସବୁ ଶୁଣି କହିଲେ, ଭଗବାନ ତୁମ ପୁଅକୁ ସହାୟ ହୋଇଛନ୍ତି ।
