କଣ୍ଠୀରବ ଠିଆ ହେବାର ଦେଖି ଆଗନ୍ତୁକ କହିଲେ, “ମୁଁ ଯୁଦ୍ଧ କରିବାକୁ ଏଠାକୁ ଆସିନାହିଁ । ମୁଁ କେବଳ ବଳପରୀକ୍ଷା ଚାହେଁ । ଏଠାକାର କେହି ଏହି କୁରାଢୀ ନେଇ ମୋ ଗଳା ଉପରେ ଗୋଟିଏ ମାତ୍ର ଚୋଟ ଦେବ, ଯେତେ ଜୋର୍ରେ ପାରେ । ଠିକ୍ ଆସନ୍ତା ବର୍ଷ ଆଜିର ଦିନରେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସେହି ଲୋକର ଗଳାରେ କଷିକରି ଚୋଟେ ଦେବି ସେହି କୁରାଢୀରେ ।”
ଏଭଳି ଏକ ବିଚିତ୍ର କଥା ଶୁଣି ସମସ୍ତେ ଖାଲି ଠୋ ଠୋ ହୋଇ ହସିଲେ । ଏହି ଯେଉଁ ଧାରୁଆ କୁରାଢୀ ଏଥିରୁ ଫେର୍ କିଏ ବା ବଂଚିବ ଯେ ପୁଣି ପରବର୍ଷକୁ ଚୋଟ ହାଣିବ ଏଭଳି ଅବାନ୍ତର କଥାକୁ ସର୍ତ୍ତ ରଖି ରାଜି ହେବ ବା କିଏ?
ସମସ୍ତେ ଉଦ୍ଗ୍ରୀବ ହୋଇ ରହିଥା’ନ୍ତି । କିଏ ଏ ନୂଆ କିସମର କଥାର ଉତ୍ତର ଦେବ । କଣ୍ଠୀରବ ବିନା ଦ୍ୱିଧାରେ ଆଗକୁ ଯାଇ ତା’ ହାତରୁ କୁରାଢୀଟି ନେଇ ତା’ ବେକରେ ଦେଲେ କଷିକରି ଏକ ଚୋଟ । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା କିଛି ବି ହେଲାନାହିଁ । ରକ୍ତ ଟୋପାଏ ସୁଦ୍ଧା ବାହାରିଲା ନାହିଁ । ଚୋଟ ମାରିବାରେ ଟିକିଏ ବି କ୍ଷତ ହୋଇନାହିଁ ।
ଯୋଦ୍ଧା ଏଥର କଣ୍ଠୀରବଙ୍କୁ ଚାହିଁ କହିଲା, “ଆମ ସର୍ତ୍ତ କଥା ମନେ ରଖିବ । ଆସନ୍ତା ବର୍ଷ ଆଜିର ଦିନରେ ଗିରିଦୁର୍ଗରେ ମୁଁ ତୁମର ଅପେକ୍ଷାରେ ଥିବି । କାହିଁକିନା ମୁଁ ସେଇଠାରେ ହିଁ ରହେ ।” ଏତିକି କହି ସେ ଘୋଡା ଚଢି ହଠାତ୍ କୁଆଡେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଗଲା ।
ସମସ୍ତେ ଏ ଘଟଣା ଦେଖି ବିସ୍ମୟବିମୁଢ ହୋଇ ବସିଥା’ନ୍ତି ।
ବର୍ଷେ ପରେ । ରାଜାଙ୍କର ଏକଥା ପୁରା ମନେ ଥାଏ । ସେ କିନ୍ତୁ ଏ ବିଷୟରେ ନୀରବ ରହିଲେ । କଣ୍ଠୀରବଙ୍କର ଦାୟିତ୍ୱ ତେଣୁ ସେ ଯାହା କରିବେ । କଣ୍ଠୀରବ ସର୍ତ୍ତ ମାନିଥିଲେ; ଯଦି ନିଜେ ନିଜ କଥା ନ ରଖନ୍ତି ତେବେ ଅଳକାପୁରୀ ରାଜ୍ୟର ବଦନାମ ହେବ । ତେଣୁ ଶେଷକୁ ରାଜା ବାଧ୍ୟ ହୋଇ କଣ୍ଠୀରବଙ୍କୁ ଏ ବିଷୟରେ ସଚେତନ କରିଦେଲେ । ଅବଶ୍ୟ ସେ ମଧ୍ୟ ଯିବାପାଇଁ ଆଗରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥିଲେ ।
ରାଜା ତାଙ୍କର ଯିବାପାଇଁ ସବୁ ବନ୍ଦୋବସ୍ତ କଲେ; କିନ୍ତୁ ସେ ଜାଣିଥିଲେ କଣ୍ଠୀରବ ଆଉ ଫେରି ଆସିବ ନାହିଁ । କଣ୍ଠୀରବଙ୍କ ପରି ଯୋଦ୍ଧାଙ୍କୁ ଏପରି ହରାଇବା କିଛି ସାଧାରଣ କଥା ନୁହେଁ । ରାଜା ତାଙ୍କୁ ବଡ ଦୁଃଖରେ ବିଦାୟ ଦେଲେ ।
କଣ୍ଠୀରବ କିନ୍ତୁ ମହା ଆନନ୍ଦରେ ସେ ଗିରିଦୁର୍ଗକୁ ଯାତ୍ରା କଲେ । ସେ ଘୋଡାରେ ଚଢି ଏକଲା ଗଲେ । ବେଶ୍ ଦୀର୍ଘ ରାସ୍ତା ଥିଲା ଓ ଜଙ୍ଗଲି ଅଂଚଳ ଥିଲା । ଯାଉ ଯାଉ ବହୁତ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇ ଗୋଟିଏ ଗଛତଳେ ସେ ବିଶ୍ରାମ କରୁଥା’ନ୍ତି । ହଠାତ୍ କେଉଁଠୁ ଚିତ୍କାର ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସେ ସେହି ଆଡକୁ ଦୌଡିଗଲେ । ଦେଖିଲେ ଜଣେ ଯୁବତୀକୁ ଘେରି ଡାକୁମାନେ ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି । ସେ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ତାଙ୍କର ତଲବାର୍ କାଢି ସେମାନଙ୍କୁ ଆକ୍ରମଣ କଲେ । କଣ୍ଠୀରବଙ୍କ ବୀରତ୍ୱ ଓ ବଳ ଦେଖି ସେମାନେ ସେଠାରୁ ଭୟରେ ପଳାଇଲେ ।
କଣ୍ଠୀରବ ଦେଖିଲେ ସେହି ଯୁବତୀଙ୍କୁ ବନ୍ଧନ କରାଯାଇଛି । ସେ ବନ୍ଧନ ଖୋଲି ପଚାରି ବୁଝିଲେ ସେ ଜଣେ ରାଜକୁମାରୀ । ତା’ପରେ ରାଜକୁମାରୀ କୃତଜ୍ଞତା ଦେଖାଇବାକୁ ଯାଇ ତାଙ୍କୁ ଏକ ମୁଦ୍ରିକା ଦେଇ କହିଲେ, “ଆପଣ ମୋର ଜୀବନ ରକ୍ଷା କଲେ । ମୋର କୃତଜ୍ଞତା ସ୍ୱରୂପ ଏ ମୁଦ୍ରିକାଟି ଆପଣଙ୍କୁ ଦେଉଛି ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ । ଏହି ମୁଦ୍ରିକାଟି ଗୋଟିଏ ଯାଦୁ ମୁଦ୍ରିକା । ଏଇଟି ହାତରେ ଥିଲେ କୌଣସି ଅସ୍ତ୍ର ଆପଣଙ୍କର କିଛି ବି କ୍ଷତି କରିପାରିବ ନାହିଁ ।”
