ରାଜକୁମାରମାନଙ୍କ ଏଭଳି ମନ୍ତବ୍ୟ ରାଜା ଓ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ କାନରେ ଗୁପ୍ତଚରମାନେ ଆସି କହି ଦେଉଥାନ୍ତି । ରାଜା ମନ୍ତ୍ରୀ ବୁଝୁଥାନ୍ତି ଯେ, ସେମାନେ ଏପରି କହିବା ମୋଟେ ଅସ୍ୱାଭାବିକ ନୁହେଁ । ତଥାପି ମଧ୍ୟ ସେ ରାଜା ଆଶା କରୁଥାନ୍ତି, ସେମାନେ ନିଜ ସମ୍ମାନ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ପରୀକ୍ଷାରେ ନିଶ୍ଚୟ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବେ । ଆହତ ହେଲେ ବି ଯିଏ ବଂଚି ରହିବ, ତାହା ସହ ରାଜକୁମାରୀଙ୍କ ବିବାହ ଦେଇ ସେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହେବେ ।
ରାଜକୁମାରମାନେ ପ୍ରାଚୀର ଉପରକୁ ଉଠିଯାଉଥାନ୍ତି ଓ ଓହ୍ଲାଇ ଆସୁଥାନ୍ତି । ଜଣ ଜଣ କରି ବିରକ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ କଣ୍ଠରେ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରୁ ଓହରିଯିବାର ଘୋଷଣା କରୁଥାନ୍ତି ।
ଏସବୁ ଘଟଣା ଦେଖି ରାଜାଙ୍କର ମନ ଭୀଷଣ ଖରାପ ହୋଇଥାଏ । ହଠାତ୍ ସେ ଦେଖିଲେ, ତାଙ୍କ ଆଗଦେଇ ପାଗଳ ଭଳି ଦିଶୁଥିବା ଗୋଟିଏ ହସ୍ତହୀନ ଯୁବକ ଅଗ୍ରସର ହୋଇ ପ୍ରାଚୀର ଆରୋହଣ କଲା । ତାକୁ କେହି ଅଟକାଇ ପାରିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ଅସୀ ବଳୟ ଭିତରକୁ ଲମ୍ପ ଦେଲା । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା, ତା’ଦେହରେ ଆଂଚ ବି ଲାଗିଲା ନାହିଁ । ସେ ତା’ଭିତରୁ ବାହାରି ଆସିବା ମାତ୍ରେ ତାକୁ ଫୁଲମାଳ ଦିଆଗଲା । ପାତ୍ରମିତ୍ରମାନେ ଏଥିରେ ଖୁସି ହେବେ କି ଦୁଃଖିତ ହେବେ କିଛିବି ବୁଝି ପାରୁନାହାଁନ୍ତି ।
କେତେଜଣ ରାଜକୁମାର ବିରୂପ ପାଖକୁ ଆସି କହିଲେ, “ସାବାସ୍! ତମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ରାଜକନ୍ୟା କାଂଚନଙ୍କୁ ବିଭା ହେବ! ତମ ଭଳି ଆଉ ଯୋଗ୍ୟ ବର କାହୁଁ ମିଳିବେ?”
ବିରୂପ କହିଲା “ନା! ମୁଁ ଏଠାକୁ ଭିନ୍ନ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟରେ ଆସିଥିଲି । ତାହା ପୂରଣ ହୋଇଛି ।”
ତା’ର ଏଭଳି କଥାରେ ରାଜକୁମାରମାନେ କହିଲେ “ତମେ କ’ଣ ବୋକା? ଏ ସୌଭାଗ୍ୟ କ’ଣ କେବେ କେହି ଛାଡେ?”
ତହୁଁ ସେ ବିରୂପ କହିଲା “ମୁଁ ବୋକା ନୁହେଁ, ହତଭାଗ୍ୟ ।”
ରାଜକୁମାରମାନେ କହିଲେ “ତମେ ହୁଏତ ହତଭାଗ୍ୟ ଥିଲ । କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନଠାରୁ ଭାଗ୍ୟବାନ ବନିଯିବ । ଆମେ ସର୍ତ୍ତରକ୍ଷା କରି ରାଜା ଯେମିତି ତମକୁ କନ୍ୟାଦାନ କରିବେ, ସେଥିପାଇଁ ରାଜାଙ୍କୁ ବାଧ୍ୟ କରିବୁ । ତମେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅ ନାହିଁ । ରାଜକାର୍ଯ୍ୟ ବୁଝାବୁଝିର ଦାୟିତ୍ୱ ରାଜକୁମାରୀ ନେବେ । ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବୁଦ୍ଧିମତୀ । ନହେଲେ ଆମେ ଆସି ତମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବୁ । ଏ ସୌଭାଗ୍ୟ ପାଦରେ ଠେଲିଦିଅନାହିଁ ।”
