ଦିନେ ରାଜା କୃଷ୍ଣ ଚନ୍ଦ୍ର ପ୍ରଭାତରେ ନିତ୍ୟ କର୍ମ ସାରି ବସି ଛନ୍ତି ଏ ସମୟରେ ଗୋପାଳ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲା । ରାଜା ଗୋପାଳକୁ ଦେଖି ଡାକି କହିଲେ –

                 ଗୋପାଳ, ଆସ ଆସ, କାଲି ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଅସାର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଛି । ଏହି କ୍ଷଣି ତୁମ୍ଭ ଆଗରେ କହିବା ସକାଶେ ମନ କରୁଥିଲା ଡକାଇ ଥାନ୍ତି । ତୁମ୍ଭେ ତ ଆସି ପହଁଚି ଗଲଣି । ବୋଧ ହୁଏ ଗୋପାଳ ତୁମ୍ଭର ବହୁତ ପରମାୟୁ ହେବ ।

ଗୋପାଳ କହିଲା –

ତେବେ ଆଜି ମୁଁ ଧନ୍ୟ, କାରଣ ମହାରାଜାଙ୍କ ପ୍ରାତଃ ସ୍ମରଣୀ ହେଲି । ତେବେ କି ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଲେ କୁହନ୍ତୁ । ରାଜା କହିଲେ –

ତୁମ୍ଭେ ଆଉ ମୁଁ ଦୁଇ ଜଣ ମିଳି ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନକୁ ଯାଉ ଥିଲେ । ଯାଉ ଯାଉ ବାଟରେ ଯୋଡିଏ ଖାତ ଅଛି, ତା ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଖାତ ଗୁଡରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ, ଆଉ ଗୋଟିଏ ଖାତ ବିଷ୍ଠାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ । ମୁଁ ଯାଇ ଗୁଡ ଖାତରେ ପଡି ଗଲି, ଆଉ ତୁମ୍ଭେ ଯାଇ ବିଷ୍ଠା ଖାତରେ ପଡି ଗଲ । ଏହା ଶୁଣି ଗୋପାଳ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ କହିଲା –