ତାପରେ ସେ କୁବେର ଘଟି ଯାଇଥିବା ସମସ୍ତ କାହାଣୀ ଶୁଣେଇଲା । ସବୁ ଶୁଣି ସେ ଛେଳି ଜଗୁଆଳି କହିଲା, ତୁମେ ତ ଏକଦମ୍ ସରଳ, ଛନ୍ଦ କପଟ ବୁଝି ନପାରି ତୁମେ ଖାଲି ହଇରାଣ ହେଉଛ । ସେ ରାଜାଘର ସିପାହି ତୁମକୁ ସରଳ ଆଉ ବୋକା ମନେକରି ଠକି ଦେଇଛି । ତୁମେ ଏ ଗାଈଟିକୁ ମୋ ଜିମା ଦେଇଦିଅ । ତା’ ବଦଳରେ ମୋ ନିକଟରୁ କ୍ଷୀର ଦେଉଥିବା ଛେଳିଟିଏ ବରଂ ନେଇଯାଅ । ଦେଖିବ ଖୁବ୍ ଅଳ୍ପ ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ତୁମ ଘରେ ଅନେକ ଛେଳି ହୋଇଯିବେ । ଛେଳି ଜଗୁଆଳି କୁବେରକୁ ଯେଉଁ ଛେଳିଟିକୁ ଦେବାକୁ କହିଲା, ସେ ଛେଳିଠାରୁ କ୍ଷୀର ବାହାରକରି କୁବେରକୁ ତାହା ପିଇବାକୁ ଦେଲା । ଏଥର କୁବେର ଖୁସି ହୋଇ ଗାଈଟିକୁ ଦେଇ ଦେଲା । ସେଦିନ ସେ ଛେଳି ଜଗୁଆଳି କୁବେରକୁ ତା’ ଘରେ ଖାଇବାକୁ ପିଇବାକୁ ଦେଇ ରଖିଲା । ଛେଳି ଜଗୁଆଳି କୁବେରକୁ ଛେଳିଟିକୁ ଦେଇ କିଛି ବାଟ ବାଟେଇ ଦେଇ ଘରକୁ ଫେରିଲା । କିଛିବାଟ ଗଲାପରେ ସେ ଛେଳିଟି କୁବେର ସହିତ ଯିବାପାଇଁ ଅମଙ୍ଗ ହେଲା । ଖାଲି ପଛକୁ ଟାଣି ହେଉଥାଏ । କୁବେର ସେ ଛେଳିଟିକୁ ଯେତେ ଜୋର୍ରେ ଭିଡିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା ଛେଳିଟି ବି ସେତେ ଜୋର୍ରେ ମେଁ ମେଁ ହୋଇ ରଡି କଲା । ଠିକ୍ ସେହି ସମୟରେ ସେଠାରେ ଲୋକଟିଏ ପହଁଚିଲା । ସେତେବେଳେ ସେ ତା’ ହାତରେ କୁକୁଡାଟିଏ ଧରିଥାଏ । କୁବେରର ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ଲୋକଟି କହିଲା, କାହିଁକି ସେ ଛେଳିଟାକୁ ଟଣା ଓଟରା କରୁଛ? ଛେଳିଟା ତ ତୁମ ସହିତ ଯିବାକୁ ଅମଙ୍ଗ ହେଉଛି । ଏ ଛେଳିଟା କ’ଣ ତୁମର ନୁହେଁ । ଛେଳିକୁ କେଉଁଠିକୁ ନେଉଛ । କୁବେର ସେ ଲୋକଟିକୁ ସବୁ କାହାଣୀ ଶୁଣାଇଲା । ଲୋକଟି ସ୍ୱଭାବରେ ତ କପଟି । ଲୋକଟି କପଟ କରି କହିଲା, ତୁମ ଗାଆଁ ପୁରସ୍ତମପୁର ତ ଏଠାରୁ ଆହୁରି ପାଂଚକୋଶ ବାଟ, ଏମିତି ଟାଣି ଓଟାରି ଏତେ ବାଟ ଛେଳିକୁ ତୁମ ଗାଆଁକୁ ନେବା ତୁମ ପକ୍ଷରେ ଆଦୌ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ବରଂ ମୋ କଥା ମାନ, ତୁମେ ମୋତେ ତୁମ ଛେଳିଟିକୁ ଦେଇ ଏ କୁକୁଡାକୁ ନିଅ । ଏହା ଦିନକୁ ପ୍ରାୟ ଦଶଟି ଅଣ୍ଡା ଦିଏ । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ତୁମ ଘର କୁକୁଡା, କୁକୁଡା ଛୁଆରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯିବ । ତୁମ ମାଆ ଏହା ଦେଖି ଖୁବ୍ ଖୁସି ହେବେ ।
କୁବେରକୁ ସେ ଲୋକଟିର ପରାମର୍ଶ ବି ଭାରି ଭଲ ଲାଗିଲା । ହେଲେ ସେ କୁବେରକୁ ଜଣା ନାହିଁ ଯେ, ସେହି କୁକୁଡା ଏକ ଅଣ୍ଡିରା, ଯାହା କେବେବି ଅଣ୍ଡା ଦେବା ଆଦୌ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ଛେଳିକୁ ଟଣାଓଟରା କରି ସେ କୁବେର ଏକବାର କ୍ଳାନ୍ତ ଓ ହାଲିଆ ହୋଇ ପଡିଥିଲା । ତେଣୁ କୁବେର ଛେଳିଟି ବଦଳରେ କୁକୁଡାଟି ଆଣି ଖୁବ୍ ଖୁସି ହୋଇଗଲା । ଅଳ୍ପବାଟ ଆସିବା ପରେ, ସେ କୁବେର ଦେଖିଲା ଏକ କମାରଶାଳ । ଆଉ ସେ କମାରଶାଳ ନିକଟରେ କମାରଟି ତା’ ଆଗରେ କେତେଗୁଡିଏ ଛୁରୀ ରଖିଛି । ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ ଛୁରୀ ଧାର କରୁଛି ସେ କମାର । କୁବେର ତାଙ୍କୁ ପଚାରିଲା ଭାଇ କ’ଣ କରୁଛ? ତାପରେ ସେ କମାର କହିଲା ଛୁରୀଗୁଡିକରେ ଶାଣ ଦେଉଛି । କାହିଁକିନା ଶାଣ ଦେଲେ ହିଁ ଧାର ହେବ । ଚକ୍ ଚକ୍ ବି ଦିଶିବ । ଫଳରେ ଗୋଟିଏ ଛୁରୀ ପାଇଁ ମୋତେ ଟଙ୍କାଟିଏ ମିଳିବ । ଏକଥା ଶୁଣି ସେ କୁବେର ଭାବିଲା, ମୋ ପାଖରେ ଏମିତି ଶାଣ ଦେବା ପଥରଟିଏ ଥାଆନ୍ତା କି ତାହେଲେ କେତେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଛୁରୀ ମାନଙ୍କରେ ଶାଣ ଦେଇ ଧାର କରନ୍ତି । ଏପରିକି ସବୁ ଲୋକଙ୍କୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ବି କରିଦିଅନ୍ତି । ମନେ ମନେ ଏପରି ଭାବି କୁବେର କହିଲା ଭାଇ, ତୁମ ପାଖରେ ଆଉ ଶାଣ ଦେବା ପଥର ଅଛି କି? ତହୁଁ ସେ କମାର କହିଲା ହଁ ମୋ ପାଖରେ ଗୋଟିଏ ଶାଣ ଦେବା ପଥର ଅଧିକା ଅଛି । ଚାହୁଁଛତ ମୋ ଠାରୁ କିଣିନିଅ । ସେତେବେଳେ ସେ କୁବେର ପାଖରେ ତ ଟଙ୍କା ପଇସା କିଛି ବି ନଥିଲା । ତେଣୁ ସେ କୁବେର ନିଜର କୁକୁଡାଟି ବିନିମୟରେ କମାର ଠାରୁ ଶାଣ ଦେବା ପଥରଟି ଆଣି, ଗାଆଁ ଅଭିମୁଖେ ଚାଲିଲା । ତା’ପରେ ସେ କୁବେର ଯାଇ ତା’ମାଆଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଁଚିଲା । ହଠାତ୍ ସେ କୁବେରକୁ ଦେଖି କୁବେରର ମାଆଙ୍କ ଆନନ୍ଦ କହିଲେ ଆଉ ନସରେ । କୁବେରଙ୍କ ମାଆ କୁବେରକୁ ମନେ ମନେ ଅନେକ ଖୋଜିଛନ୍ତି । ଖାଲି କରମ ଆଦରି ରହିଛନ୍ତି । ହଠାତ୍ ପୁଅକୁ ଦେଖି ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ଭଲ ମନ୍ଦ ଖବର ପଚାରି ବୁଝିଲେ । କୁବେର ଜମିଦାର ଘରେ ଚାକିରି କରି ଦଶଟି ରୁପା ମୁଦ୍ରା ପାଇଥିଲା । ସେହି ଦଶଟି ରୁପା ମୁଦ୍ରା ଦେଶ ନେଶ ହୋଇ ଶେଷରେ କିପରି ଶାଣ ଦେବା ପଥରରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇଛି ସବୁ ଟିକି ନିଖି କରି ବର୍ଣ୍ଣନା କଲା ।
