ଏ ଘଟଣାରେ ପିଙ୍ଗଳର ସାହସ ଆହୁରି ବଢିଗଲା । ସେ ପ୍ରଥମ ଦ୍ୱାର ଅତିକ୍ରମ କରି ଦ୍ୱିତୀୟ ଦ୍ୱାର ପାଖରେ ଯାଇ ପହଁଚିଲା । ଜଣେ ତ୍ରିଶୂଳଧାରୀ ଘୋଡାସବାର୍ ସେ ଦ୍ୱାରକୁ ପହରା ଦେଉଥିଲା । ପିଙ୍ଗଳକୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ସେ ତାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି ତ୍ରିଶୁଳ ଉଂଚାଇଲା ।
ପିଙ୍ଗଳ ଦୃଢ କଣ୍ଠରେ କହିଲା, “ମୁଁ ଅବନ୍ତୀ ନଗରବାସୀ ପିଙ୍ଗଳ । ମୋତେ ବାଟ ଛାଡ ।” ଏହା କହି ସେ ଅଗ୍ରସର ହେଲା । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା, ସେ ଘୋଡାସବାର୍ ତଳେ କଚାଡି ହୋଇ ପଡିଲା । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଆପଣାଛାଏଁ ସେ କବାଟ ମଧ୍ୟ ଖୋଲିଗଲା ।
ସେଥିରେ ପିଙ୍ଗଳର ସାହସ ଆହୁରି ବଢିଗଲା । ସେ ଯାଇ ତୃତୀୟ ଦ୍ୱାର ସାମ୍ନାରେ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲା ।
ତୃତୀୟ ଦ୍ୱାର ପାଖରେ ଜଣେ ଧନୁର୍ଦ୍ଧାରୀ ପିଙ୍ଗଳ ଆଡେ ତୀର ଉଦ୍ୟତ କରି ଠିଆ ହୋଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ପିଙ୍ଗଳର ଗତି ମନ୍ଥର ହେଲା ନାହିଁ । ସେ ଆଗେଇ ଗଲା । ଧନୁର୍ଦ୍ଧାରୀର ତୀର ତା’ ହାତରେହିଁ ରହିଲା । ସେ ତଳେ ଗଡି ପଡିଲା । ଦ୍ୱାର ଆପଣାଛାଏଁ ଖୋଲିଗଲା । ପିଙ୍ଗଳ ତୃତୀୟ ଦ୍ୱାର ଅତିକ୍ରମ କରି ଚତୁର୍ଥ ଦ୍ୱାର ଆଡେ ଅଗ୍ରସର ହେଲା ।
ଚତୁର୍ଥ ଦ୍ୱାର ପାଖରେ ଦୁଇଟି ଗଣ୍ଡା ଭୀଷଣ ଗର୍ଜନ କରୁଥିଲେ । ପିଙ୍ଗଳ ସେଠାରେ ପହଁଚିବା ମାତ୍ରେ ସେ ଗଣ୍ଡା ଦୁଇଟି ତାକୁ ଆକ୍ରମଣ କରିବାକୁ ଝପଟି ଆସିଲେ । ପିଙ୍ଗଳ ପଛଘୁଂଚା ନଦେଇ ଗଣ୍ଡା ଦୁଇଟି ଲାଗି ଆସିବା ମାତ୍ରେ ସେମାନଙ୍କୁ ସେ ଛୁଇଁ ଦେଲା । ତା’ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇବା ମାତ୍ରେ ସେହି ଗଣ୍ଡା ଦୁଇଟି ଜଳି ପାଉଁଶ ହୋଇଗଲେ । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କବାଟ ବି ଖୋଲିଗଲା । ପିଙ୍ଗଳ ଚତୁର୍ଥ ଦ୍ୱାର ଅତିକ୍ରମ କଲା ।
ଅଦୂରରେ ପଞ୍ଚମ ଦ୍ୱାର ଦେଖାଗଲା । ତାକୁ ଗୋଟାଏ ବିଚିତ୍ର ପ୍ରାଣୀ ଜଗିଥିଲା । ତା’ ଦେହର ପଛ ଅଂଶ ଗୋଟାଏ ସିଂହ ସମାନ, ଆଗ ଅଂଶ ଗରୁଡ ସମାନ । ପିଙ୍ଗଳ ତାକୁ ଦେଖି ଭାରି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ । ସେ ପ୍ରାଣୀ ନିଜ ଡେଣା ହଲାଇ ପିଙ୍ଗଳକୁ ଆକ୍ରମଣ କରିବାକୁ ଉଦ୍ୟତ ହେଉଥାଏ ।
ପିଙ୍ଗଳ ଗମ୍ଭୀର ଭାବରେ କହିଲା, “ମୁଁ ଅବନ୍ତୀ ନଗରୀର ପିଙ୍ଗଳ । ମୋ ଆଗରୁ ତୁମେ ହଟିଯାଅ ।” ଏହା କହି ସେ ଆଗକୁ ଅଗ୍ରସର ହେଲା ।
ଗରୁଡ-ସିଂହ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲା । ତା’ ଦେହାଂଶ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ହୋଇ ଏଣେତେଣେ ପଡିଲା । କବାଟ ବି ଖୋଲିଗଲା । ପିଙ୍ଗଳ ପଞ୍ଚମ ଦ୍ୱାର ଅତିକ୍ରମ କଲା । ଆଗରେ ଷଷ୍ଠ ଦ୍ୱାର ଦେଖାଗଲା ।
ଏହି ଦ୍ୱାରଟି ପାରିହେବା ମାତ୍ରେ ସେ ମହାମାୟଙ୍କ ସମାଧି ପାଖରେ ଯାଇ ପହଁଚିଯିବ । ସେଠାରୁ ଅଙ୍ଗୁରୀୟ, ବଜ୍ରଛୁରୀକା ତଥା ଭୂଗୋଳ ଭଳି ଗୋଟିଏ ଦୁର୍ଲଭ ବସ୍ତୁ ମିଳିବା କଥା । ସେତକ ହସ୍ତଗତ ହେଲେ କାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧି । ପିଙ୍ଗଳ ଉତ୍ସାହଭରେ ଆସି ସେ ଦ୍ୱାର ପାଖରେ ପହଁଚିଲା ।
କିନ୍ତୁ ଷଷ୍ଠ ଦ୍ୱାର ପାଖରେ ସିଏ ଯାହା ଦେଖିଲା, ସେଥିରେ ସେ ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ସକାଶେ କିଂକର୍ତ୍ତବ୍ୟବିମୁଢ ଅନୁଭବ କଲା । କାରଣ ସେଠାରେ ଖୋଦ୍ ପଦ୍ମପାଦ ଗଦାହସ୍ତେ ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ପିଙ୍ଗଳ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ନେଇ ଅଗ୍ରସର ହେଲା । ଭୟଙ୍କର କଣ୍ଠରେ କେହି ପ୍ରଶ୍ନ କଲା, “ତୁମେ କିଏ? ସେଇଠି ରୁହ ।”
ପିଙ୍ଗଳ ବୁଝିଲା, ତାକୁ ଭ୍ରମରେ ପକାଇବା ନିମନ୍ତେ କୌଣସି ପିଶାଚହିଁ ପଦ୍ମପାଦର ରୂପ ଧରି ଠିଆ ହୋଇଛି ।
କିନ୍ତୁ ସେତିକିବେଳେ ସେ ଲୋକ ଗଦା ବୁଲାଇଲା । ଗଦା ଚମକି ଉଠିବା ମାତ୍ରେ ପିଙ୍ଗଳ ପଛକୁ ହଟି ଆସିଲା । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କାହାର ଆବାଜ୍ ଶୁଭିଲା: “ଇଏ ଅବନ୍ତୀ ନଗରୀର ପିଙ୍ଗଳ ନୁହେଁ । ଏହାକୁ ଧରି ବାହାରକୁ ଫୋପାଡିଦିଅ ।”
ପର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ତା’ ପିଠିରେ ଓ ମୁଣ୍ଡରେ ଲାଠି ପାହାର ବସିବାକୁ ବସିଲା । ସବୁ ଦ୍ୱାର ଚଟାପଟ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା । ଏଣେ ପିଙ୍ଗଳ ମଧ୍ୟ ଭୟରେ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲା ।
ତା’ର ମନେ ହେଲା ସେ ସତେ ଅବା ଆକାଶରୁ ଖସି ଖସି ତଳକୁ ଆସୁଛି – ତଳେ ସତେ ଅବା ତାକୁ ଧରି ପକାଇବାକୁ ପଦ୍ମପାଦ ପ୍ରସ୍ତୁତ ।
