ଦେଗାଁର ହନୁମାନଜୀ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦେବତା । ସେ ତ ଆଉ ଆଜିକାଲିକା କଳିଯୁଗର ଦେବତା ନୁହଁନ୍ତି, ସତ୍ୟଯୁଗରୁ ସେଠାରେ ସେ ବିରାଜୁଛନ୍ତି । ସେଠାକାର ମହନ୍ତ ମହାରାଜାଙ୍କ ନାମ ହନୁମାନ ଦାସ । ତାଙ୍କର ବି ଠିକ୍ ସେହିପରି ମହିମା । ବଡ ବଚନସିଦ୍ଧ ପୁରୁଷ ଥିଲେ ସେ । ଯାହାକୁ ଯାହା ସେ ଆଜ୍ଞା କରୁଥିଲେ, ତୁରନ୍ତ ତାହା ଫଳିଯାଉଥିଲା । ତେଣୁ ତାଙ୍କ ମହିମା କଥା ପୃଥିବୀଯାକ ଜାରୀ । ନାଗପୁର ମରହଟ୍ଟା ଫୌଜଦାର ସବୁ କଥା ଶୁଣିପାରି ତାଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଅଇଲା । ସକାଳଓଳିଆ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ ଗୋଟାଏ କାନ୍ଥଡା ଉପରେ ବସି ଗଞ୍ଜେଇ ଟିପୁଥିଲେ । ଦୂରକୁ ଅନାଇ ଦେଲେ ଯେ ଗୋଟାଏ ଖୁବ୍ ବଡ ଦନ୍ତାହାତୀ ଉପରେ ଅମାରି କସା, ତା ଉପରେ ପାଟଛତା ଉଡୁଛି, ଫୌଜଦାର ତା ଉପରେ ବସି ଆସୁଛି । ମହନ୍ତ ମହାରାଜ ଖାଲି ଏତିକି କହିଲେ, ହଁ – ଚେଲ୍ ବାବା କାନ୍ଥଡା ଚେଲ୍! ଆଉ କଣ କାନ୍ଥଡା ସେଠି ରହିପାରେ, ଚାଲିଲା । ତେଣୁ ଆସୁଛି ହାତୀ, ଏଣୁ ଯାଉଛି କାନ୍ଥଡା, ଅଧବାଟରେ ସେମାନେ ହେଲେ ଭେଟାଭେଟି! ଫୌଜଦାର ଯିମିତି ଅନାଇ ଦେଇଛି ଆଉ କଣ ହାତୀରେ ସେ ବସିପାରେ । ଖପ୍କରି ହାତୀରୁ ଡେଇଁପଡି ଲମ୍ ଲମ୍ ଗୋଡତଳେ ପଡିଗଲା । ମହନ୍ତ ମହାରାଜ ତାଙ୍କୁ କଲ୍ୟାଣ କଲେ, ଜୀତେରହୋ – ଜୀତେରହୋ ବଚ୍ଚା, ଉଠ – ଉଠ । ଫୌଜଦାର ଯିମିତି ଉଠିଛି, ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ତମ୍ବା ପାଟିଆରେ ବାରବାଟୀ ଜମି ଅକରା ସନନ୍ଦ କରିଦେଲା । ଏହି ମହନ୍ତ ଗାଦିରେ ବସିଥିଲେ – ବାରଶ ବାର ବରଷ ବାର ମାସ ବାର ଦିନ । ସେ ତ ଥିଲେ ଇଚ୍ଛାମୟ ପୁରୁଷ, ଆଉ ପୃଥିବୀରେ ରହିବାକୁ ତାଙ୍କର ମନ ବଳିଲା ନାହିଁ । ଅଯୋଧ୍ୟାକୁ ଖବର ଗଲା । ହନୁମାନ ଗାଦିରୁ ଜଣେ ଚେଲା ଆସିଲେ । ୟାଙ୍କ ହାତରେ ଗାଦି ଦେଇ ସେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଚାଲିଗଲେ । ଏ ଚେଲାଙ୍କ ନାମ ମର୍କଟ ଦାସ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ । ଗାଦିର ମହିମା – ଏ ମହନ୍ତ ବି ଠିକ୍ ସେହିପରି । ୟାଙ୍କ ସମୟରେ ପଡିଲା ଫିରିଙ୍ଗୀ ଅମଳ ଜାରୀ । ସବୁ ଶୁଣି କଟକ ସାହେବ କହିଲା, କ୍ୟା – ହିନ୍ଦୁ ଫକିରଟା ଖଜଣା ନ ଦେଇ କେଉଁ ଏତେଗୁଡାଏ ଜମି ମାହାଳିଆ ଖାଏଗା? ବୋଲାଓ ଉସ୍କୁ ହାମ୍ ଦେଖେଙ୍ଗା । ପରବାନା ପାଇ ମହନ୍ତ ଘୋଡାରେ ଚଢି ବାହାରିଲେ । ଆଗରେ ତାଙ୍କର ବାନା ବୈରଖ ଉଡୁଛି, ହରିବୋଲ ବି ପଡୁଛି, କୀର୍ତନ ଲାଗିଛି, ଯାଇ ବିଜେ ହୋଇଗଲେ ମହାନଦୀ କୂଳରେ । ଭୋଦୁଅ ମାସିଆ ଦିନ – ମହାନଦୀ ଏକୂଳ ସେକୂଳ ଖାଉଛି । ବର୍ଷା ତୋଫାନ ବୋଲେ ମୁହିଁ – ନାଉରି କହିଲା, ନାଆ ଫିଟାଇବି ନାହିଁ । ପାରି ହେଉଛନ୍ତି କିମିତି? ମହନ୍ତ ମହାରାଜ ଆଜ୍ଞା କଲେ, ପରବା ନାହିଁ । ତାଙ୍କ କାଖରେ ଯେଉଁ ବାଘଛାଲ ଥିଲା, ତାକୁ ସେ ପାଣିରେ ପାରି ଦେଲେ – ଆପେ ବିଜେ ହୋଇଗଲେ, ଅଧିକାରୀ ଟହଲିଆ ସୁଆର ଚଳିବା ଭଳି ଲୋକଙ୍କୁ ପାଖରେ ବସାଇ ନେଲେ । ଜଣେ ଛତିଆ ମହନ୍ତଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ପାଟଛତି ଟେକିଥାଏ । ଦୁଇ ଜଣ ବାହିଆ ଛାଲ ବାହି ଯାଉଥାନ୍ତି । ଏଣେ ମହାନଦୀ ଆରକୂଳରେ ସାହେବ ରାଉଟି ପକାଇ ବସିଥିଲା । ଦୂରବୀନରେ ଚାହିଁଦେଲା, ପାଖ ଲୋକଙ୍କୁ ପଚାରିଲା, ଏ କ୍ୟା? ତହୁଁ ଲୋକେ କହିଲେ, ହିନ୍ଦୁ ଫକିର ବିଜେ ହୋଇ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏସବୁ ଦେଖି ସେ ସାହେବ ଆଉ କଣ ଚୌକିରେ ବସିବ – ସିଧା ନଈକୂଳକୁ ଧାଇଁ ଆଇଲା । ମୁଣ୍ଡରୁ ଟୋପି ତଳେ ରଖି ସେ ତିନି ସଲାମ କଲା । କହିଲା – ଯାଓ ଫକିର! ତୁମାରା ଜମିନ ବାହାଲ । ଏ ମହନ୍ତ ଦେଢହଜାର ବର୍ଷ ଗାଦିରେ ବସିଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଉତାରେ ସେ ଗାଦିରେ ବସିଲେ ଜମ୍ବୁବାନ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ । ସେ ମନ୍ଦିର ପଛପଟରେ ଯେଉଁ ଦି ଫାଙ୍କୁଡିଆ ବୁଢା ସାହାଡା ଗଛ ଦେଖୁଛ, ଏଟା କଣ ଜାଣ? ମହନ୍ତ ଦିନେ ସାହାଡା ଦାନ୍ତକାଠିରେ ଦାନ୍ତ ଘଷୁଥିଲେ । କାଠିଖଣ୍ଡ ଦାନ୍ତରେ ଚିରି ଜିଭ ଛେଲିପକାଇ ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ କାଠି ଯୋଡି ମାଟିରେ ପୋତିଦେଲେ । ତା ଉପରେ ଯେମିତି ସେ ଟୋପାଏ ପାଣି ପକାଇଛନ୍ତି, ସିମିତି ତାହା ଗଜେଇ ଗଲା । ଏଇଟା ହେଉଛି ସେଇ ଗଛ । ବର୍ତ୍ତମାନ ମହନ୍ତଙ୍କ ନାମ ବାନ୍ଦର ଦାସ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ । ଏପରି ପୁରୁଷ କାହିଁ ଦେଖା ନାହିଁ, ନ ଥିବ ବୋଧେ । ପଂଚହତା ମର୍ଦ, ଗାଲ ଓଠ ଛାତିରେ ଲାଗିଯାଇଛି, ବେକ ଦିଶେ ନାହିଁ । ବାହୁ ଆଉ ଲୋକଙ୍କ ଜଙ୍ଘ ପରି, ମୋଟା ପେଟଟି ଗୋଟିଏ ଦଶନୌତିଆ ଘୁମ । ଅଜଣା ଲୋକ ତାଙ୍କୁ ହଠାତ୍ ଦେଖି କହିବେ, ମହନ୍ତ ଲଙ୍ଗଳା । ନାହିଁ ନାହିଁ – ଚାଖଣ୍ଡେ ଚୌଡା ଦେଢ ହାତ ଲମ୍ବ ଖଣ୍ଡେ କନା କୌପୀନ ସେ ମାରିଥାଆନ୍ତି । ଜଙ୍ଘକୁ ଜଙ୍ଘ ଲାଗିଯାଇଛି – ପେଟଟି ତାଙ୍କର ଝୁଲିପଡିଛି, ତେଣୁ କୌପୀନ ଦିଶେ ନାହିଁ । ଏ ମହନ୍ତଙ୍କର ବି ମହିମା ଅପାର । ସେ ମନ୍ଦିରରେ ଏତେ ଖଟ ପଲଙ୍କ, ହେଲେ ସେ କୋଉଥିରେ ବି ଶୋଇବେ ନାହିଁ, ସବୁବେଳେ ଖାଲି ସେ ଧୂଳିରେ ଗଡୁଥାନ୍ତି । ଏଣୁ ତାଙ୍କ ଦେହଯାକ ଧୂଳିଧୂସର । ତାଛଡା ସେ କେବେ ବି ସ୍ନାନ କରନ୍ତି ନାହିଁ, ପାଣି ମଧ୍ୟ ଛୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ଏଥିପାଇଁ ଲୋକମାନେ ସେ ମହନ୍ତ ମହାରାଜଙ୍କୁ ଧୂଳିଆବାବା ବୋଲି ଡାକନ୍ତି । ମନ୍ଦିରରେ ଏତେ ଧନଦୌଲତ, ଏତେ ପିଠା ଖଜା, ହେଲେ ସେ ମହନ୍ତ ସେସବୁ କିଛି ବି ଛୁଇଁବେ ନାହିଁ । ଦଶ ସେର ନିରୁତା ଦୁଧ ଆଉଟି ଆଉଟି ପାଂଚ ସେର ରହିବ – ଅଳତା ଫଡା ପରି ତା’ଉପରେ ସର ପଡିବ – ଦି’ପହର ଧୂପରେ ଠାକୁରଙ୍କ କତିରେ ତାହାହିଁ ଭୋଗ ଲାଗେ – ସେ ମହନ୍ତ ମହାରାଜ କେବଳ ସେତିକି ସେବା କରନ୍ତି । ଆଉ ତୋଳାଏ ଆପୁ, ପାଏ ଗଞ୍ଜେଇ ଖଞ୍ଜା । ଦିନରାତି ତାଙ୍କ ହାତରୁ ଗଞ୍ଜେଇ ଚିଲମ ମୋଟେ ଛୁଟଣ ନ ଥାଏ । ତେଣୁ ତାଙ୍କ ଆଖି ଯୋଡିକ ସାନ ସାନ ସିନ୍ଦୂରବିନ୍ଦୁ ପରି ଲାଲ । ସବୁବେଳେ ସେ ଖାଲି ମିଞ୍ଜିମିଞ୍ଜି କରି ଚାହାଁନ୍ତି । ତାଙ୍କ ଗଞ୍ଜେଇ ଚିଲମଟା ହାତେ ଲମ୍ବ । ଦଶ ପନ୍ଦର ଜଣ ଭଗତ-ଚେଲା ସବୁବେଳେ ତାଙ୍କୁ ବେଢି ବସିଥାନ୍ତି । ଗଞ୍ଜେଇଟିପା କାମ ପାଂଚ ଛ’ଜଣଙ୍କ ହାତରେ ଲାଗିଥାଏ । ମନ୍ଦିରରୁ ପ୍ରସାଦ ସେବାକରି ସବୁବେଳେ ଏମାନେ ପାଖରେ ହାଜର ।
ଧୂଳିଆବାବା
You may also like
ଗପ ସାରଣୀ
ଲୋକପ୍ରିୟ
ତାଲିକାଭୁକ୍ତ ଗପ
- ମା’ର ଋଣ
- ମୂଷା ମାନଙ୍କର ଉତ୍ପାତ
- ଚାକରର ବୁଦ୍ଧି
- ଦୁରାଶା
- ବୃଷଭ ବୁଝିଲା
- ସମାଧାନ
- ତୁମ ଗାଳି ତୁମର
- ବୁଦ୍ଧି ଦାତା ଗୋପାଳ
- ଭୁବନସୁନ୍ଦରୀ
- ଆଶାବାନ ଚୋର
- ପିମ୍ପୁଡି ଓ ଝିଂଟିକା
- ବୁଦ୍ଧିଆ ମହାଜନ
- ହାତୀର ଚିକିତ୍ସା
- ଅତିଲୋଭର ପରିଣାମ
- କାଠୁରିଆ ପୁଅ ଓ ଦୁଇ ଭୂତୁଣୀ
- ରୂପଧରଙ୍କ ଯାତ୍ରା
- ସୁନାବୋହୂ
- ସାହସ ପାଇଁ ଶାନ୍ତି ପୁରସ୍କାର
- କର୍ତବ୍ୟପାଳନ ସମୟଠାରୁ ବି ବଡ
- ଯୋଗ୍ୟ କିଏ?
- ଚୁଲ୍ଲଧନୁଗ୍ଗହ ଜାତକ
- ଭାଗ୍ୟ
- ଜାଗୃତିର ପ୍ରତୀକ
- ସ୍ୱପ୍ନ ସୌଦାଗର
- ଗୀତ ଗାଉଥିବା ଗଧ
- ବୀର ହରିହର
- ସିଦ୍ଧିଲାଲୟମ୍ – ୧୯
- ରେବତୀ
- ମହାଭାରତ
- ମହାଭାରତ
- ସିଦ୍ଧୁର ଅହଂକାର
- ଗଙ୍ଗାରାମଙ୍କ ଭୂଲ୍
- ପ୍ରତିଶୃତି
- ଭୁଲିଯିବାର ମନ୍ତ୍ର
- ପୋତାଧନ
- ଶିବ, ବିଷ୍ଣୁ, ବୁଦ୍ଧ, ଜଗନ୍ନାଥ ଏବଂ ଓଡିଶା
- ପରିବର୍ତ୍ତନ
- ଭାଲୁର ବୋକାମି
- ଜଗଦୀଶ୍ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ସ୍ୱଦେଶପ୍ରୀତି
- କୁଶଳଙ୍କ କୌଶଳ
- ମିଠା କଥାର ମହତ୍ୱ
- ଅସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ଅଟେ
- ସଂସାରର ସାଗର
- ବୀରକ ଜାତକ
- ଭୀରୁର ଭୂମିକା
- ପଙ୍ଗୁ ଲଙ୍ଘିପାରେ ଦୁର୍ଗମ ଗିରି
- ପ୍ରକୃତ ସୁସଙ୍ଗାତ
- କୀର୍ତ୍ତି!
- କଇଁଚର ଉଡିବାକୁ ଇଚ୍ଛା
- ଅଦ୍ଭୁତ ହିସାବ
- ପଥରର ବୁଦ୍ଧମୂର୍ତ୍ତି ଭିତରେ ସୁନାର ବୁଦ୍ଧମୂର୍ତ୍ତି
- ସମୁଚିତ ଶାସ୍ତି
- ଗାରୁଡି ମନ୍ତ୍ର
- ପୋଖରୀର ଛୋଟ ମାଛ
- ହାଡଗିଳା ଭୂତ
- ସତ୍ୟର ପୂଜାରିଣୀ ହେଲା ନୋବେଲ ବିଜୟିନୀ
- ଭୁଲ୍ ବୁଝିଲା ବିନୟ
- ମହା ପଣ୍ଡିତ
- ଏକତା
- ପରୋପକାରୀ
- ରୂପରେଖା କଥା
- ବିଚିତ୍ର ସ୍ୱପ୍ନ
- ବିଚିତ୍ର ବଂଶୀ
- ସମୟକୁ ଆଦର କଲେ, ସମୟ ତୁମକୁ ଆଦର କରିବ
- ଯଥାର୍ଥ ସମାଧାନ
- ସମ୍ରାଟ ଅଶୋକ
- କଠୋର ତପସ୍ୟା
- ବିଷ୍ଣୁ ପୁରାଣ
- କଠିନ ସମସ୍ୟାର ମୁକାବିଲା କର
- ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବ୍ୟକ୍ତି
- ଡେଙ୍ଗା ଗଛର ଗର୍ବ
- ଗୁଣମଣି
- ନିରକ୍ଷର ସେନାପତି
- ନିରିମାଖି ଝିଅର ଭାଗ୍ୟ
- ଶିଷ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କୁ ବଳିଗଲେ
- ଆଗନ୍ତୁକା
- ନନ୍ଦିତା କୁମାରୀ କାହାଣୀ
- ପକ୍ଷ ଅପସରା
- ମାୟାବିନୀ ଅସୁରୁଣୀ କଥା
- ବିଷ୍ଣୁଭକ୍ତ ଗଜରାଜ
- ଦୁଷ୍ଟା ଦାସୀ
- ଠକ ସହିତ ଠକାମୀ
- ଗୁପ୍ତଧନ
- ଭୂମି କ’ଣ ସାଙ୍ଗରେ ଯିବ?
- ବିଚିତ୍ର ପୁଷ୍ପ
- ପଶୁଧର୍ମ
- ଆଶା – ନିରାଶା
- ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ
- ଉଦାସୀନ ରାଜପୁତ୍ର
- ଯକ୍ଷର ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ
- ସାଧୁ
- ବାପ, ପୁଅ ଓ ଗଧ
- ଚନ୍ଦ୍ରକଳା କଥା
- ଦୁଇ ବୈଦ୍ୟ
- ଗୁରୁ ସନ୍ଦିପନୀ
- ଦୁଷ୍ଟ ବାଘର ବାହାନା
- ସୁଧଖୋର ରତନଲାଲ୍
- ମହାଭାରତ
- କଳାର ସମ୍ମାନ
- ଯେସାକୁ ତେସା
- ପାଞ୍ଚ ପ୍ରଶ୍ନ
- ଗଧ ଓ ଘୋଡା
- ନ୍ୟାୟ
- ଦୋଷୀ କିଏ?
- କୁର୍ମାବତାର
- ମହାଭାରତ
- କୀର୍ତ୍ତି ସିଂହ
- ଆରୋଗ୍ୟ – ରହସ୍ୟ
- ପାଞ୍ଚ ପ୍ରଶ୍ନ
- ମୁଁ ଘାତକିନୀ ରାଜ ଜେମା
- ନୂଆ ଜୁଆଇଁ
- ଶିବ ପୁରାଣ
- କାବ୍ୟ ରସିକ
- ଭାଗ୍ୟର ଖେଳ
- ସାହାଯ୍ୟକାରୀ ଜଙ୍ଗଲପରୀ
- ପରିଶ୍ରମ ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ
- ଅତି ଲୋଭ ବିପଦ
- ଚତୁର ମହାପାତ୍ରେ
- ଗର୍ବ ଭାଙ୍ଗିଦେଲେ ଜଳପରୀ
- ଚତୁର ପ୍ରଶ୍ନ
- ଦାନଦେଇ ପ୍ରତିଦାନ ଆଶା କରିବା, ବ୍ୟବସାୟ
- ଧର୍ମାନ୍ଧ ବ୍ରାହ୍ମଣ
- କୃଷ୍ଣାବତାର
- ଧୂସର ଦୁର୍ଗ
- ଧୂସର ଦୁର୍ଗ
- ମଣିଷ ପଣିଆ
- ଗଙ୍ଗାବତରଣ
- ରୂପ-ସୁନ୍ଦରୀ କଥା
- ସେନାପତି ନିର୍ବାଚନ
- କଡମାଛ ଓ ରାଜକୁମାରୀ
- ଦସ୍ୟୁ ରାଜକୁମାର
- ଭଲପାଠ ପଢେନି ବୋଲି ଘରୁ ତଡା ଖାଇଥିବା ପିଲାଟି ବିଶ୍ୱରେ ନାଆଁ ରଖିଲା
- ଛୁଆ କୁକୁଡା
- ବିବେକ ଓ ବଚନ
- ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷ କାମରେ ଆସେ
- ପବିତ୍ର ଜୀବନ
- ସ୍ୱ ଗୋତ୍ରର ଅନ୍ନ
- କ’ଣ ଲୋଡା
- ପରମାର୍ଥ ବିଦ୍ୟା
- ଗୁରୁଦକ୍ଷିଣା
- ଡାକୁ ଭୈରବ
- ମୁଁ ଘାତକିନୀ ରାଜ ଜେମା
- ରୂପାର ମାଢି
- ସାଧୁତା ଓ ସତ୍ୟବାଦିତା ମାନବର ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ
- ଦୁଇଟି ମାଛ ଏବଂ ଏକ ବେଙ୍ଗର କାହାଣୀ
- ସୁବର୍ଣ୍ଣହଂସ ଜାତକ
- ସମ୍ମାନ ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟତା
- ଜଣେ କୃପଣ ସନ୍ଥ ପାଲଟିଗଲେ
- ଜଣେ ନିର୍ବୋଧ ନ ହେଲେ ସାହସୀ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ
- ପୁଣ୍ୟର ପ୍ରଭାବ
- ଲୋଭ
- ଲୋଭୀ କିଏ?
- ସାବାସ୍ ଗୌରବ
- ସତୀ ରମଣୀ
- ମଇନା କୁମାରୀ ଓ ଛବି କୁମାରୀ କାହାଣୀ
- ଦସ୍ୟୁ ରାଜକୁମାର
- ବଡଲୋକମାନେ ଅତୀତକଥାକୁ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ
- ପ୍ରକୃତ ଧନୀ କିଏ?
- ତିନି ତ୍ୟାଗୀ
- ଆକବର ବିରବଲ
- ଅସଲ ନେତାଟି କିଏ
- ଚମ୍ପା ଓ ଚୁନ୍ନି
- ବିଟ ପୁରୁଷର ପ୍ରେମ
- କୁକର୍ମର ବିଷଫଳ
- ଚୋର ବୁଦ୍ଧି ଶିଖିଲା
- ସଭ୍ୟ ଜମିଦାର
- ରାଜାଙ୍କ ପରୀକ୍ଷା
- ବାମ ହାତର ଦୁଖଃ
- ପ୍ରତାପଙ୍କ ଉପବାସ
- ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରେମୀ ଅରଫିଅସ
- ମନ୍ତ୍ର ରାକ୍ଷସ କଥା
- ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଭୃତ୍ୟ
- ତିନି ଗୁଲାମ
- ବୁଦ୍ଧି ଓ ବିବେକ
- ସ୍ତ୍ରୀର ଚାକର
- ଇଏତ ରାମଦାସ
- ମଇଁଷି ପାଇଲା ଆଶୀର୍ବାଦ
- ଭିକ୍ଷାଦାନ
- ଶିବ ପୁରାଣ
- କୁହୁଡି ଆମ୍ବ ବଉଳ
- ରାଜ କୁମାରଙ୍କର ପରିବର୍ତ୍ତନ
- ଯଥାର୍ଥ ବର
- ପ୍ରଶସ୍ତି
- ସହଯୋଗରେ ସବୁ କାମ ଚାଲେ
- ମୁଖିଆଙ୍କର କୁକାର୍ଯ୍ୟ
- କାରଣ
- ମାତୃଭକ୍ତ ପରଶୁରାମ
- ଦୁଇଟି ରାକ୍ଷସ
- ବିଳମ୍ବିତ ବୁଦ୍ଧି!
- ବିଡାଏ କାଠ
- ବୈଦ୍ୟଙ୍କ ଖ୍ୟାତି
- ଆତିଥ୍ୟ
- ପ୍ରକୃତ ଚୋର
- ଏମିତି ଭି ହୁଏ
- ବିଧବା ସ୍ତ୍ରୀଟିର ବିଚାର
- ବାଲେଶ୍ୱରୀ ରାହାଜାନି
- ହୁଣ୍ଡା ରାୟଙ୍କ ରାୟ
- ଦୁଇ ଡାକୁ
- ସର୍ବୋତ୍ତମ ଔଷଧ
- ବାଘ